اى ابا محمد اين نفس زدنت از چيست؟

ابو بصير-: قربانت اى فرزند رسول خدا سالمند شده‌ام و استخوانم باريك گشته و مرگم نزديك شده در صورتى كه نميدانم وضعم در آخرت چگونه است! امام عليه السّلام-: اى ابا محمد تو هم چنين ميگوئى؟

ابو بصير-: چرا چنين نگويم؟ قربانت گردم.

امام عليه السّلام- اى ابا محمد مگر نميدانى كه خداى تعالى جوانان شما را گرامى داشته و از پيران شما حيا دارد؟

ابو بصير- قربانت چگونه جوانان را گرامى دارد و از پيران حيا كند؟! امام عليه السّلام- خدا جوانان را گرامى داشته از اينكه عذابشان كند و از پيران حيا كند كه از آنها حساب بكشد.

ابو بصير- قربانت آيا اين مقام ويژه ما (شيعيان) است يا براى عموم اهل توحيد و يكتاپرستانست؟

امام عليه السّلام- نه بخدا مخصوص شما است نه همه مردم.

ابو بصير- قربانت اينان بما لقبى داده‌اند كه پشت ما شكسته و دلهاى ما مرده است، و زمامداران و واليان بخاطر همين لقب خون ما را حلال ميشمرند- روى حديثى كه فقهاى آنها بر ايشان روايت كنند- امام (ع)- مقصودت لقب «رافضى» است؟ (رافضى بمعناى ترك‌كننده و واگذارنده است).

ابو بصير- آرى.

امام (ع)- نه بخدا سوگند اينان شما را بدين نام نخواندند بلكه خدا شما را بدان ناميده است اى ابا محمد آيا ندانى كه هفتاد نفر از بنى اسرائيل چون گمراهى فرعون و قومش را ديدند آنها را