كه در دست شما اسيرند بگو اگر خدا در دلهاى شما خبرى بداند بهتر از آنچه را از شما گرفته شده (يعنى فديه آزادى) بشما بدهد و شما را بيامرزد» (سوره انفال آيه 70) در باره عباس و عقيل و نوفل نازل شده، و فرمود: همانا رسول خدا (ص) در جنگ بدر نهى فرمود كه مسلمانان كسى از بنى هاشم و همچنين أبو البختري را بكشند، و اين چند تن اسير شدند.

رسول خدا (ص) على (ع) را فرستاد و فرمود: ببين از بنى هاشم چه كسانى در اينجا (در ميان اسيران) هستند، على (ع) (همان طور كه ميرفت) گذرش بعقيل بن ابى طالب افتاد و رو از او بگردانيد، عقيل گفت: يا على بخدا كه وضع مرا ديدى! (بمن رحم كن) و بهر صورت على (ع) بنزد رسول خدا (ص) بازگشت و عرضكرد: اين أبو الفضل (عباس بن عبد المطلب) است كه در دست فلان كس اسير است، و اين عقيل است كه در دست فلانى است، و اين نوفل بن حارث است كه در دست فلانى است، رسول خدا (ص) برخاست تا بعقيل رسيد و باو فرمود: اى ابا يزيد ابو جهل كشته شد؟ عقيل گفت: در اين صورت ديگر كسى در باره تهامة (سرزمين مكه و اطراف آن) با شما جنگ و ستيزه نكند.

سپس (عقيل- يا رسول خدا (ص)-) چنين گفت:

اگر آنها (يعنى دشمن) را از پاى درآوريد (و كشتيد يا بزمين افكنديد) رهاشان كنيد و گر نه (دست از آنها برمداريد) و تسلط خود را بر آنها محقق كنيد (مجلسى (ره) گويد: يعنى آنها را محكم ببنديد كه نگريزند).

در اين وقت عباس را آوردند، بدو گفته شد: براى آزادى خود و دو برادرزاده‌ات (عقيل و نوفل) فداء بده و آزاد شويد؟

عباس (رو به پيغمبر اسلام (ص) كرده) گفت: اى محمد تو حاضرى من (با پرداخت فديه) بگدائى بيفتم و دست گدائى پيش قريش دراز كنم؟