چيز (يعنى با هر چيز يك نسبت دارد).

9- امام صادق (ع) فرمود: هر كه گمان كند كه خدا از چيزى است يا در چيزى است يا بر چيزى است محققا كافر است، ابو بصير گويد: عرض كردم: آن را براى من توضيح بدهيد، فرمود:

مقصودم اين است كه چيزى او را در درون خود داشته باشد يا او را نگهدارد يا آنكه از چيزى پيش از خود بوجود آمده باشد. در روايت ديگر است كه: هر كس گمان برد كه خدا از چيزى بوده است، او را پديده شده قرار داده، و هر كه گمان برد در چيزى است او را محصور نموده، و هر كه گمان برد بر چيزى است او را قابل محل شناخته.

در تفسير قول خداى تعالى: «وَ هُوَ الَّذِي فِي السَّماءِ إِلهٌ وَ فِي الْأَرْضِ إِلهٌ‌»

10- هشام بن حكم گويد: ابو شاكر ديصانى گفت: در قرآن آيه‌اى است كه به گفته ما دلالت دارد، گفتم: كدام آيه؟

گفت: «وَ هُوَ الَّذِي فِي السَّماءِ إِلهٌ وَ فِي الْأَرْضِ إِلهٌ‌» او است كه در آسمان معبود است و در زمين معبود است، من ندانستم جواب او را چه گويم، به حج رفتم و اين موضوع را به امام صادق (ع) گزارش دادم، فرمود: اين سخن زنديق زشت سرشتى است، وقتى برگشتى به او بگو: نام تو در كوفه چيست؟ مى‌گويد: فلان نام، باز بگو: نامت در بصره چيست؟ مى‌گويد: همان نام، و در جوابش بگو: خداى ما هم چنين است، يكتا است ولى در آسمان او را اله گويند و در زمين هم او را اله نامند، در درياها اله است و در صحراها اله است و در