باب حركت و انتقال‌

1- يعقوب بن جعفر جعفرى از ابو ابراهيم (امام هفتم ع)، گويد در محضر او گزارش شد كه مردمى معتقدند خداى تبارك و تعالى به آسمان اول فرود مى‌آيد، فرمود: خدا فرود نشود و نيازى هم ندارد كه فرود شود و ديد و ديدگاه خدا از نظر دورى و نزديكى در مكان يكى است، هيچ نزديكى از او دور نيست و هيچ دورى به او نزديك نيست و نياز به چيزى ندارد بلكه روى نياز بدو است و او صاحب بخشش است، نيست شايسته پرستشى جز او كه عزيز و حكيم است، اما آنان كه گويند: خداى عز و جل نازل مى‌شود همانا اين گفته از كسانى است كه خدا را به كم شدن و فزون شدن نسبت دهند، هر متحركى نياز دارد به ديگرى كه او را حركت دهد يا به وسيله او حركت كند، هر كه به خدا گمان‌هاى بد برد هلاك است، در باره توصيف حق در حذر باشيد از اينكه او را به حدى وادار كنيد و از نظر خود محدود به حساب آريد و كم و زيادى يا تحريك و تحرك يا زوال يا فرود شدن يا به پا خاستن يا نشستن برايش تصور كنيد، زيرا خدا والا و بالا است از صفت و اصفان و تشخيص تشخيص دهندگان و توهم متوهمان، توكل كن بر عزيز و مهربانى كه تو را مى‌بيند گاهى كه برخيزى و هم موقع جابجا شدن تو را در ميان سجده‌كنندگان.

2- ابو ابراهيم (امام كاظم ع) فرمود: من كه مى‌گويم: خدا قائم است به اين معنى نيست كه او را از قرارگاهش جدا تصور كنم‌