باب معانى اسماء الهيه و اشتقاق آنها

1- عبد الله بن سنان گويد: از امام صادق (ع) تفسير «بسم الله الرحمن الرحيم» را پرسيدم، فرمود: باء- بهاى خدا است (روشنى) و سين- سناى خدا است (درخشش) و ميم- مجد خدا است، بعضى روايت كرده‌اند كه ميم ملك خدا است، خدا معبود هر چيز است و بخشاينده به همه خلق خود و مهربان به مؤمنان به خصوص.

2- از هشام بن حكم روايت شده كه از امام صادق (ع) در باره اسماء خدا و اشتقاق آنها پرسيد:

س- الله از چه مشتق است و اصلش چه بوده است؟

ج- اى هشام، الله از اله باز گرفته شده (پرستش شده) و اله را حقيقت شايسته پرستشى بايست است، نام جز صاحب نام است هر كه نام را بى‌معنى پرستد محققا كافر است و چيزى را نپرستيده، هر كه نام و معنى را با هم پرستد، محققا مشرك است و دو تا را پرستيده و هر كه معنى را تنها و قطع نظر از نام پرستد، اين خداپرستى است، اى هشام خوب فهميدى؟

س- آقا بيشتر برايم بفرمائيد.

ج- خدا نود و نه اسم دارد، اگر اسم همان صاحب اسم بود در زير هر اسمى معبودى بود ولى خدا يك حقيقتى است كه همه اين اسمها دليل بر آنند و همه جز آنند، اى هشام نان اسم خوردنى است،