باب صفت علماء

1- معاوية بن وهب گويد: شنيدم امام صادق (ع) مى فرمود: طلب علم كنيد و با حلم و وقار خود را بيارائيد و نسبت به شاگردان خود تواضع كنيد و نسبت به استاد خود هم تواضع كنيد، دانشمندان جبار و قلدر نباشيد تا شيوه باطل شما حق علم شما را از ميان ببرد.

2- امام صادق (ع) در تفسير گفته خداى عز و جل (28 سوره 35): «همانا مى‌ترسند از خدا بندگان دانشمندش» فرمود:

مقصود او از علماء كسانى است كه كردارشان گفتارشان را تصديق كند و هر كه كردارش مصدق گفته‌اش نباشد عالم نيست.

3- امير مؤمنان (ع) فرمود: از فقيه بحق به شما خبر ندهم؟

كسى است كه مردم را از رحمت خدا نوميد نسازد و از عذابش آسوده خاطر نكند و به مردم رخصت گناه ندهد و قرآن را به خاطر ميل به چيز ديگر از دست ندهد، هلا دانشى كه فهم با آن نيست خيرى ندارد، هلا خواندن بى‌تدبر خيرى ندارد، هلا عبادت بى‌تفكر خيرى ندارد.