پنجم: شيخ طوسى و نجاشى و نعمانى كه از كتابشناسان عصر خود بوده‌اند، سند خود را به كتاب سليم نقل كرده‌اند، و سپس احاديث سليم را در تأليفاتشان آورده‌اند، و بسيار بعيد بنظر مى‌رسد كه از نسخه خود نقل نكرده باشند.

ششم: اسنادى كه در كتب قدما براى احاديث سليم ديده مى‌شود با يك ديگر مطابقت دارد، و بسيارى از آنها بر سندى كه در اوّل كتاب سليم است منطبق است. از اينجا مى‌توان استنباط كرد كه آنان از كتاب سليم نقل كرده‌اند و بصورت يك حديث كه با يك سند خاص از سليم نقل شده باشد نبوده است، و گر نه چطور چنين انطباقى در اسناد بوجود مى‌آيد؟

هفتم: عدّه‌اى از علما سر آغاز كتاب سليم را كه شامل تاريخچه كتاب است عينا نقل كرده‌اند. اين نيز دلالت بر رؤيت خود كتاب و نقل از آن دارد.

هشتم: سندهايى كه براى احاديث سليم ذكر كرده‌اند در طبقه سوّم يا چهارم يا پنجم و يا همه اين مراتب، با اسناد سر آغاز كتاب منطبق است، و اين دلالت مى‌كند كه نسخه‌هاى موجود نزد ايشان با نسخه‌هاى امروزى مطابقت داشته است.

نهم: در بعضى كتب كه در همه احاديث آن اسناد ذكر شده است، وقتى از سليم حديث نقل كرده‌اند آن را با حذف سند از خود سليم نقل كرده‌اند، و اين مى‌تواند قرينه باشد كه از كتاب او نقل نموده‌اند.

قرائن ديگرى نيز در اينجا هست كه از مجموع آنها مى‌توانيم چنين استفاده كنيم:

كتاب سليم بصورت كامل از دست او به محدّثين منتقل شده است، و او هم از كسانى نبوده كه در اجتماع براى مردم حديث نقل كند. بنا بر اين آنچه از او نقل شده بنقل از كتابش است. تطابق اسناد در احاديث منقول از سليم در كتب مختلف، اضافه بر انطباق آن بر سند موجود در سر آغاز كتاب سليم، و وجود اكثر احاديث منقول از سليم در كتاب او، همه اينها كاشف از آن است كه نسخه‌هايى از كتاب سليم نزد ايشان بوده است و همان سند اوّل نسخه را بعنوان سند احاديث سليم در كتابهايشان آورده‌اند.