گفتار سليم در باره كتاب خود

سليم بن قيس هنگام تحويل كتابش به ابان بن ابى عياش به او چنين گفت: «نزد من نوشته‌هايى است كه از افراد مورد اطمينان شنيده‌ام و بدست خود نوشته‌ام. در آنها احاديثى است كه نمى‌خواهم براى مردم (در اجتماع آن زمان) ظاهر شود، زيرا آن را انكار مى‌كنند و عجيب تلقّى مى‌نمايند، در حالى كه حقّ است و از اهل حقّ و فقه و صدق و صلاح، از امير المؤمنين عليه السّلام و سلمان و ابو ذر و مقداد گرفته‌ام ..»[1].

بدين ترتيب، در درجه اوّل خود مؤلف اعلام داشته كه در تأليف اين كتاب دقت و اتقان لازم را بكار برده است.

متن سخنان علما در تأييد كتاب سليم‌

در اينجا آنچه از علما در تأييد كتاب رسيده بترتيب تاريخ وفات ايشان ذكر مى‌كنيم:

1. عمر بن ابى سلمه از علماى قرن اوّل مى‌گويد: «در اين كتاب هيچ حديثى نيست مگر آنكه آن را از على عليه السّلام و از سلمان و ابو ذر و مقداد شنيده‌ام»[2].

2. ابو الطفيل از علماى قرن اوّل مى‌گويد: «هر حديثى كه در اين كتاب است از على عليه السّلام و از سلمان و ابو ذر و مقداد شنيده‌ام»[3].

3. مسعودى از علماى قرن چهارم مى‌گويد: «اصل عقيده شيعه دوازده امامى را سليم بن قيس هلالى در كتابش ذكر كرده است»[4].

4. ابن نديم از علماى قرن چهارم مى‌گويد: «اوّلين كتابى كه براى شيعه ظاهر شده همين كتاب سليم بن قيس مشهور است»[5].

5. شيخ نجاشى از علماى قرن پنجم مى‌گويد: «اكنون نام كسانى از سلف صالحمان را كه در تأليف تقدّم داشته‌اند ذكر مى‌كنيم»، و سپس در شمار طبقه اوّل سليم و كتابش را نام مى‌برد[6].

[1] به ص 194 همين كتاب مراجعه شود.

[2] به ص 198 همين كتاب مراجعه شود.

[3] به ص 198 همين كتاب مراجعه شود.

[4] التنبيه و الاشراف: ص 198.

[5] فهرست ابن نديم: ص 275.

[6] رجال نجاشى: ص 6.