غنا و امن خداوند از اطاعت و معصيت مردم‌

امّا بعد، خداوند هنگامى كه مخلوقات را خلق كرد از اطاعت آنان مستغنى و از معصيتشان در امان بود، چرا كه معصيت كسانى كه از او سرپيچى كنند به او ضرر نمى‌رساند و اطاعت كسانى كه او را اطاعت كنند به او نفعى ندارد.

خداوند نيازهاى زندگى را بين آنان قسمت كرده و آنان را در مواضعشان از دنيا قرار داده است. آدم را به زمين فرو فرستاد بخاطر عقوبت كارى كه انجام داد، آنجا كه خداوند او را نهى كرد و او مخالفت نمود و او را امر كرد و او سرپيچى كرد.

رفتار مؤمنين در دنيا

مؤمنين در دنيا اهل فضائل‌اند. گفتارشان درستى، پوشش آنها ميانه‌روى، روش آنان تواضع است.

در مقابل خداوند با اطاعت خضوع كرده‌اند، و با چشم پوشى از آنچه خداوند بر آنان حرام كرده پيش رفته‌اند و گوشهاى خود را به علم سپرده‌اند.

نفس آنان در بلا همان گونه است كه در حال آسايش‌اند، و اين بخاطر رضايت از خداوند در قضا و قدر اوست.

اگر نبود اجلهايى كه خداوند براى آنان نوشته است ارواح آنان يك چشم بر هم زدن در بدنهايشان قرار نمى‌گرفت و اين بخاطر اشتياق به ثواب و ترس از عقاب است.

خالق در نظر آنان بزرگ و غير او در نظر آنان كوچك است.

ديدگاه مؤمنين از بهشت و جهنّم‌

آنان نسبت به بهشت همچون كسى هستند كه آن را ديده است و گويى در آنند و نعمت داده مى‌شوند، و نسبت به جهنّم همچون كسى هستند كه آن را ديده باشد، و گويى در آن عذاب مى‌شوند.