آبرو ريزى من، كسى كه در ميدان جنگ به مبارزه با على رود مفتضح نشده است‌[1]، و اگر تو هم مى‌خواهى چنين اقدامى نسبت به او داشته باشى انجام بده! معاويه سكوت كرد و سخنان آن دو بين اهل شام شايع شد.

روايت از كتاب سليم:

1. بحار: ج 32 ص 609 ح 481.

روايت از غير سليم:

1. كتاب صفين: ص 477- 470.

2. نهج البلاغه: ص 374 باب كتب شماره 17.

3. مروج الذهب مسعودى: ج 3 ص 13.

4. الامامة و السياسة: ص 117.

5. كنز الفوائد: ج 2 ص 201.

6. شرح نهج البلاغة ابن ميثم: ج 4 ص 389.

7. الاخبار الطوال: ص 188.

8. جمهرة وسائل العرب: ص 479.

[1] علامه امينى در الغدير: ج 2 ص 161 به نقل از كتاب صفين نصر بن مزاحم از ابن عباس روايت كرده كه گفت: روزى از روزهاى صفين عمرو عاص متعرض امير المؤمنين عليه السّلام شد به طمع اينكه غفلتا ضربتى بر آن حضرت وارد كند. حضرت بر او حمله كرد، و همين كه خواست با او درگير شود عمرو عاص خود را از روى اسبش به زمين انداخت و لباسش را بالا زد و پايش را باز كرد تا عورتش پيدا شد!!! امير المؤمنين عليه السّلام روى مبارك را از او برگردانيد و عمرو عاص خاك آلوده برخاست و پياده پا به فرار گذاشت و خود را به لشكرش رسانيد. اهل عراق گفتند: يا امير المؤمنين، اين مرد فرار كرد؟ فرمود:

مى‌دانيد كه بود؟ گفتند: نه. فرمود: او عمرو عاص بود، با عورت خود با من روبرو شد و مرا به رحم و فاميلى قسم داد، و من روى خود را از او برگرداندم. عمرو عاص نزد معاويه برگشت. معاويه به او گفت:

چه كردى؟ گفت: على با من روبرو شد و مرا بر زمين زد. معاويه گفت: اوّل خدا را حمد كن و بعد از عورت خود تشكر كن!!