مگر آنها چه بودند و چه كسى دستور داده بود كه آنان حاكم باشند[1] و عطا كنند يا مانع از حق كسى شوند؟! ولى امت به آن دو مبتلا شدند و آنها هم خود را داخل چيزى كردند كه حقى در باره آن نداشتند و در مورد آن چيزى نمى‌دانستند.

هنگامى كه ابو بكر مى‌خواست فدك را از دست فاطمه عليها السّلام خارج كند در حالى كه در دست او بود آن حضرت به آنها فرمود: «آيا در دست من نبود و وكيل من در آن نبود و در زمان حيات پيامبر صلى اللَّه عليه و آله غلّه آن را نخورده بودم»؟ گفتند: بلى. فرمود: «پس چرا در مورد چيزى كه در دست من است از من دليل و شاهد مى‌خواهيد»؟ گفتند: چون غنيمت مسلمانان است، اگر شاهد آوردى به تو مى‌دهيم و گر نه امضا نمى‌كنيم! فاطمه عليها السّلام- در حالى كه مردم در اطراف آن دو نفر مى‌شنيدند- فرمود: «مى‌خواهيد كارى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله كرده ردّ كنيد و در باره ما بخصوص حكمى جارى كنيد كه در باره ساير مسلمين انجام نداده‌ايد؟ اى مردم، بشنويد آنچه اين دو مرتكب مى‌شوند[2]. چه نظر مى‌دهيد اگر من اموالى را كه در دست مسلمين است ادّعا كنم، آيا از من شاهد مى‌خواهيد يا از آنها»؟ گفتند: البتّه از تو مى‌خواهيم. فرمود: حال اگر همه مسلمانان آنچه در دست من است ادّعا كنند از آنها شاهد مى‌خواهيد يا از من؟

عمر غضبناك شد و گفت: اين غنيمتى است براى مسلمين و زمين آنها است، و آن در دست فاطمه است و محصول آن را مى‌خورد. اگر شاهدى بر ادعاى خود آورد كه پيامبر از بين مسلمين اين غنيمت و حقّشان را به فاطمه بخشيده در اين باره تجديد نظر مى‌كنيم.

حضرت زهرا عليها السّلام فرمود: مرا بس است! اى مردم شما را بخدا قسم مى‌دهم، آيا از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نشنيديد كه مى‌فرمود: «دخترم فاطمه سيّده زنان اهل بهشت است»؟ گفتند: آرى بخدا قسم اين را از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله شنيديم. فرمود: «آيا سيده زنان اهل بهشت ادّعاى باطل مى‌كند و آنچه حقّش نيست مى‌گيرد؟ اگر چهار نفر بر عليه من به فحشا شهادت دهند يا دو نفر به سرقت شهادت دهند، آيا سخن آنان را بر عليه من تصديق مى‌كنيد»؟

[1]« ب»: در شأن آنها نيست كه حاكم باشند.

[2]« ب»: بشنويد آنچه عتيق( ابو بكر) بر ما تحميل مى‌كند.« الف» خ ل: بشنويد گناهى را كه اينان مرتكب مى‌شوند.