از سوى ديگر در جنبه‌هاى تبرّى شامل پيشگوئى‌هاى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در باره اختلافات امّت و فتنه‌هاى بعد از آن حضرت و نيز در باره ظلم قريش و غصب حقوق اهل بيت عليهم السّلام، رفتار منافقين در زمان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله، اخبار مفصّلى از غصب خلافت و شهادت حضرت زهرا و حضرت محسن عليهما السّلام، ذكر مطاعن غاصبين خلافت بخصوص اصحاب صحيفه ملعونه، گوشه‌هاى مهمى از جنگهاى جمل و صفين و نهروان، اخبارى از فتنه‌هاى معاويه بعد از امير المؤمنين عليه السّلام و جنايات او نسبت به شيعيان بود.

از يك سو با توجه به محتواى كتاب ممكن بود در دسترس ماندن آن، آن را بدست نااهلان برساند و مسأله‌اى ايجاد كند، و از سوى ديگر از بين بردن آن به قيمت نابود كردن زحمات پرارزش او بود.

بهمين جهت سليم گاهى بفكر از بين بردن كتابش مى‌افتاد، ولى اقدامى نمى‌كرد زيرا متوجّه بود كه چنين سرمايه علمى گرانبها را نبايد بدست تلف سپرد، و از سوى ديگر در پى كسى بود كه بتواند امانتش را به او بسپارد.

بالاخره فردى كه سليم توانست بعنوان حافظ كتابش به او اعتماد كند كسى جز ابان بن ابى عيّاش تربيت‌شده خود سليم نبود.

وصيّت سليم و تحويل كتاب به ابان‌

سليم پس از فرار از شرّ حجاج و ورود به شهر نوبندجان بيش از يك سال دوام نياورد و بيمار شد. همين كه آثار مرگ را در خود ديد مخفيانه مسأله كتابش را با ابان در ميان گذاشت و سرگذشت خود را در تأليف كتاب براى او تشريح كرد و او را متوجه اين نكته نمود كه مطالب اين كتاب براى جامعه‌اى كه با سيره ابو بكر و عمر و عثمان و معاويه پرورش يافته‌اند قابل تحمل نخواهد بود و نبايد در دسترس هر نااهلى قرار بگيرد.

بعد از آن، طى برنامه‌اى دقيق كتاب خود را رسما به او تحويل داد كه مراحل آن چنين بود:

اولا: ابان را از نظر اعتقادى و امانتدارى مورد آزمايش قرار داد و از هر دو جهت مطمئن شد.