خداوند اسلام را نجات قرار داده براى كسى كه راست بگويد، و دوستى براى كسى كه در پى اصلاح باشد، و تقرب براى كسى كه نزديك شود، و اعتماد براى كسى كه توكل كند، و اميد[1] براى كسى كه كارش را (به خدا) بسپارد، و سابقه براى كسى كه احسان كند، و خير براى كسى كه پيشى بگيرد، و سپر براى كسى كه صبر كند، و لباس براى كسى كه تقوى پيشه كند، و پناه و كمك براى كسى كه هدايت يافته، و پناهگاه‌[2] براى كسى كه امن مى‌طلبد، باعث اطمينان براى كسى كه تسليم باشد، و باعث خوشى براى راستگويان، و موعظه براى متّقين و نجات براى رستگاران قرار داده است.

خصوصيات و ثمرات اسلام‌

اين است حق، كه راه آن هدايت و صفت آن خوبى و اثر نيك آن مجد و بندگى‌[3] است.

راه آن روشن، منار آن نور دهنده، چراغ آن پر نور، نهايت آن بلند مرتبه، ميدان آن كم و دربرگيرنده سوارى‌هاى مسابقه است. مورد مسابقه‌اش قابل توجه، و عذاب آن دردناك و نعمت آن قديم است. آمادگى آن قديم و سواران آن بزرگوارند[4].

ايمان راه آن، و اعمال نيك محلّ نور آن، و فقه و فهم چراغهاى آن، و مرگ نهايت آن، دنيا ميدان آن، و قيامت سوارى آن و بهشت مورد مسابقه آن، و آتش عذاب آن و تقوى آمادگى آن، و محسنين سواران آن هستند.

نتايج ايمان‌

با ايمان بر كارهاى صالح دلالت مى‌شود، و با اعمال صالح فقه و فهم آباد مى‌شود، و با فقه و فهم از مرگ ترسيده مى‌شود، و با مرگ دنيا خاتمه مى‌يابد، و با دنيا به قيامت‌

[1]« ب»: آسايش و راحتى.

[2]« ب» و« د»: ستر و پوشش.

[3]« ب»: جدّيت.

[4] در اينجا حضرت اسلام را مسابقه در ميدانى فرض نموده و تشبيه فرموده و سپس وجه تشبيه را توضيح داده‌اند.