خدا را شاهد مى‌گيرم كه من با كسانى كه با اينان بجنگند روى جنگ دارم و با كسانى كه با اينان روى صلح داشته باشند روى صلح دارم. بدانيد كه اينان در بهشت همراه منند.

سپس پيامبر صلى اللَّه عليه و آله رو به على عليه السّلام كرد و فرمود: يا على تو بزودى بعد از من، از قريش و متحدشدنشان بر عليه تو و ظلمشان بر تو سختى خواهى كشيد. اگر بر عليه آنان يارانى يافتى با آنان جهاد كن و با مخالفين خود بوسيله موافقينت جنگ كن، و اگر يارى نيافتى صبر كن و دست خود را نگهدار و با دست خويش خود را در هلاكت مينداز. تو نسبت به من بمنزله هارون نسبت به موسى هستى، و تو از هارون اسوه و روش خوبى خواهى داشت كه به برادرش موسى گفت: إِنَّ الْقَوْمَ اسْتَضْعَفُونِي وَ كادُوا يَقْتُلُونَنِي‌[1]، اين قوم مرا ضعيف شمردند و نزديك بود مرا بكشند».

روايت از كتاب سليم:

1. بحار: ج 28 ص 54 ح 22.

روايت با سند به سليم:

1. كمال الدين: ج 1 ص 262.

2. الصراط المستقيم (بياضى): ج 2 ص 119.

روايت از غير سليم:

1. كفاية الاثر: ص 62.

2. امالى شيخ طوسى: ج 1 ص 154.

3. امالى شيخ طوسى: ج 2 ص 219.

4. ارشاد القلوب: ج 2 ص 419.

5. ملحقات احقاق الحق: ج 9 ص 262.

[1] سوره اعراف: آيه 150