جامع الأسرار و منبع الأنوار، مقدمه‌هنرى‌كربن‌ صفحه‌ی 081

مير بزرگ، سيد على قوام الدين (فرزند سيد رضى الدين حاكم سابق آمل) به حكومت رسيد. سلسله مرعشيان تا سال 1005 هجرى كه مازندران در دولت صفوى ادغام شد فرمانروايى كردند.

«امام زاده» كه توسط اسكندر فرزند افراسياب در پايان سده 14/ 8 منهدم شده بوده در آغاز سده 17/ 11 در زمان سلطنت شاه عباس اول بازسازى شد. زمانى كه در سده پيش دو مرگان(de Morgan) از آن امام زاده ديدن كرد كما بيش در حال ويرانى بود. امروزه به جد براى بازسازى آن كوشش مى شود اما چنانكه از تصوير بر مى آيد گنبد بزرگى كه بر فراز آن قرار داشت از ميان رفته است. امام زاده بنايى آجرين بود و درون و بيرون آن را كاشيهايى آبى با نقش هاى هندسى مى پوشانيد. از بناى امام زاده آثارى چند باقى مانده است. در بخش مركزى بنا كه با كاشيهايى با نقوش گلهاى آبى و قرمز مزين شده است مقبره مير بزرگ قرار دارد، بر روى مقبره نوارهاى پارچه اى چندى قرار دارد كه آياتى از قرآن با خطى بسيار زيبا بر آنها نوشته شده است.

به نظر ما رسيد كه «امام زاده مير بزرگ» كه از زمان سيد حيدر آملى تا كنون با تاريخ آمل پيوند نزديكى داشته است بهترين ديباچه بر نخستين ويرايش آثار سيد حيدر مى تواند باشد.

(نگاه كنيد به ويژه: عباس شايان: مازندران، جغرافياى تاريخى و اقتصادى، چ 2، تهران 1336، ج دوم، ص 222- 215 و اسماعيل مجهورى (؟)، تاريخ مازندران، تهران 1345، ج دوم، ص 14- 24)