شرايط وحشتناك ناشى از قحطى و تيفوس در ماه‌هاى آخر جنگ، كه حتى گريبان‌گير مردم آلمان هم شده بود، موجب بالا رفتن تكان دهنده ميزان مرگ و مير در «داخائو» شده بود.

مثلًا شما به اين رديف نمودار كه مال ماه ژوئن 1941 است، دقت كنيد. بعد به اين يكى كه نشان دهنده ميزان مرگ و مير در داخائو طى نوامبر 1944 است.

همواره به ما گفته‌اند كه در تابستان 1941، آدلف هيتلر تصميم گرفت كل يهوديان را قتل عام كند. همچنين آن‌ها بدون ارائه حتى يك سند، هميشه گفته‌اند كه در نوامبر سال 1944، «هيتلر» دستور توقف كشتار يهوديان را داده بود.

پس حالا خواهش مى‌كنم به اين نمودار با دقت توجه كنيد.

هيلتر در اين مقطع (تابستان 1941) دستور كشتار مى‌دهد و مى‌بينيم كه آمار مرگ و مير، هرچه جلوتر مى‌رويم، كاهش مى‌يابد!

اينجا (رديف مربوط به نوامبر 1944) هم مقطعى است كه هيتلر مى‌گويد ديگر نكشيد؛ آن‌وقت آمار مرگ و مير، اين‌طورى بالا مى‌رود!

پس شما در مى‌يابيد كه براساس بررسى ما مشخص شده كه مسأله، ابداً «نسل كشى» نبوده است. هيچ دستور و امريه مستندى از سوى آدلف هيتلر درباره اين مسأله وجود ندارد.

چنانكه در محكمه نورمبرگ هم ارائه نشد. هيچ دستورى هم از جانب هيتلر پيدا نمى‌كنند. هرچند، در واقع مردم در آن اردوگاه‌ها مى‌مردند. مرگ بر اثر كار طاقت‌فرسا، گرسنگى مفرط، ضعف مزمن و سرانجام بيمارى مهلك تيفوس.