احتياج دارند. صهيونيستها در مذاكرات با سران كشورهاى غربى و بعدها در گفتگوهاى خود با كشورهاى اسلامى و عربى، مسأله‌ى امنيت روانى را مطرح كردند و گفتند ما به امنيت روانى احتياج داريم و بايد امنيت روانى ما تأمين شود. هر اقدامى بخواهد انجام بگيرد، اگر به سودشان نباشد، به بهانه‌ى امنيت روانى، مى‌توانند آن را خنثى كنند.

شما وقتى سرزمين را از دست مى‌دهيد، مى‌دانيد چه چيزى را از دست داده‌ايد؛ اما وقتى مى‌خواهيد خواسته‌ى اسرائيل را در مورد امنيت روانى برآورده كنيد، نمى‌دانيد تا كجا بايد تسليم شويد و تا كجا بايد امتياز بدهيد. اين امتياز دهى، پايانى ندارد؛ مرتب بايد امتياز داد. تجربه‌ى اروپا در اين مورد، عبرت‌آموز است. دولت آلمان صد و پنجاه ميليارد مارك به عنوان خسارت به يهوديها داد؛ اما خسارت يهوديان از آلمان هنوز تمام نشده است؛ باز هم خسارت طلبكارند و بايد به آنها داده شود! آنچه يهوديها با آلمان كردند، كم و بيش با برخى كشورهاى اروپايى ديگر مثل اتريش، سوئيس، فرانسه، حتّى تا چند سال قبل با واتيكان نيز انجام دادند؛ همه بايد خسارت بدهند؛ اين خسارت تمام شدنى نيست.!. همه‌ى سياستمداران، خبرنگاران، روشنفكران، كارگزاران و نخبگان غرب بايد در مقابل بناى يادبود كوره‌ى آدم‌سوزى سر تعظيم فرود بياورند؛ يعنى همه، داستانى را كه اصل صحت آن معلوم نيست، مورد تأكيد قرار دهند و خود را بدهكار آن داستان قلمداد كنند؛ اينها روشهايى است كه در تبليغ دارند و همه معطوف به‌ مظلوم‌نمايى‌ است.»[1]

[1] - سخنان مقام معظم رهبرى در همايش بين المللى رسانه‌هاى جهان اسلام در حمايت از انتفاضه فلسطين، 11/ 11/ 1380