فصل چهارم: نقش بيعت در عصر حضور و غيبت‌

مفهوم بيعت‌

بيعت به معناى تعهّد و پيمان است، كه بيعت‌كنندگان تعهّد مى‌دهند تا نسبت به كسى كه با او بيعت مى‌كنند وفادار باشند و اين بستگى دارد به آنچه از جانب بيعت شونده پيشنهاد مى‌شود.

ازاين‌رو بيعت در مواردى بكار مى‌رود كه از جانب مقام والايى در رابطه با امر مهمّى پيشنهاد مى‌شود كه به همراهى و يارى بيعت‌كنندگان نيازمند باشد، تا امكانات خود را در اختيار او بگذارند و در تحقّق يافتن آن امر مهم بكوشند.

در حقيقت، اين بيعت‌شونده است كه تعهّد مى‌گيرد، و بيعت‌كنندگان تعهّد مى‌دهند.

معنى ياد شده از موارد كاربرد اين واژه در قرآن بدست مى‌آيد:

«يا أيّها النبى إذا جاءك المؤمنات يبايعنك على أن لا يشركن باللّه شيئا و لا يسرقن و لا يزنين و لا يقتل أولادهنّ و لا يأتين ببهتان يفترينه بين أيديهنّ و أرجلهنّ و لا يعصينك فى معروف فبايعهنّ و استغفر لهنّ اللّه إنّ اللّه غفور رحيم»[1].

خداوند در اين آيه به پيامبر دستور مى‌دهد كه هرگاه زنان مؤمنه نزد تو آمدند و تعهّد نمودند تا كار خلافى مرتكب نشوند و از تو فرمان ببرند، تعهّد آنان را بپذير.

[1] - سوره ممتحنة 60: 12.