اشتباه كرده باشيم، او تخلف كند؛ خب، از هر وقت فهميديم تخلّف كرده، مى‌فهميم كه اين در اين منصب به جا نيست؛ خودش هم اين را قبول دارد؛ مردم هم اين را قبول دارند. اين خيلى چيز مهمى است؛ خيلى نكته‌ى بديعى است در مبناى حكومت و مسأله‌ى حكومت در دنيا، كه الآن گرفتارى دنيا [است‌].[1] اكنون كه دوران غيبت امام (عليه السلام) پيش آمده و بناست احكام حكومتى اسلام باقى بماند و استمرار پيدا كند و هرج و مرج روا نيست، تشكيل حكومت لازم مى‌آيد. عقل هم به ما حكم مى‌كند كه تشكيلات لازم است تا اگر به ما هجوم آوردند بتوانيم جلوگيرى كنيم؛ اگر به نواميس مسلمين تهاجم كردند، دفاع كنيم. شرع مقدس هم دستور داده كه بايد هميشه در برابر اشخاصى كه مى‌خواهند به شما تجاوز كنند براى دفاع آماده باشيد. براى جلوگيرى از تعديات افراد نسبت به يكديگر هم حكومت و دستگاه قضايى و اجرايى لازم است. چون اين امور به خودى خود صورت نمى‌گيرد، بايد حكومت تشكيل داد. چون تشكيل حكومت و اداره جامعه بودجه و ماليات مى‌خواهد، شارع مقدس بودجه و انواع مالياتش را نيز تعيين نموده‌است؛ مانند خراجات، خمس، زكات و غيره.

اكنون كه شخص معينى از طرف خداى تبارك و تعالى براى احراز امر حكومت در دوره غيبت تعيين نشده‌است تكليف چيست؟ آيا بايد اسلام را رها كنيد؟ ديگر اسلام نمى‌خواهيم؟ اسلام فقط براى دويست سال بود؟ يا اينكه‌

[1] - بيانات مقام معظم رهبرى در ديدار با اعضاى هيأت علمى كنگره‌ى امام خمينى( ره) 4/ 11/ 1378