بخش سوم: ولايت فقيه‌

فصل اول: نظريه ولايت فقيه‌

ولايت فقيه براى شما يك هديه الهى است.[1] اصل مفهوم رهبرى فقيه را، حاكميت دين‌شناسان فقيه يعنى چه؟ فقيه يعنى كسى كه دين را مى‌شناسد راهى را كه دين براى مردم ترسيم كرده است تا بتوانند سعادت و خوشبختى و آزادى و خوشى دنيا و آخرت را بدست بياورند، او را مى‌شناسد و در مقابل مردم مى‌گذارد، فقيه يعنى اين حاكميت يك چنين انسانى يك منطق عقلانى پشت سرش هست يك استدلال محكم دارد، حاكميت چنين انسانى كه حاكميت يك نظامى يا، حاكميت يك سرمايه‌دار، يا حاكميت يك سياست‌مدار حزبى حرفه‌يى چنين استدلالى را ندارد با خودش.[2] آنى‌كه در قانون اساسى و در كلمات امام و در عرف انقلاب مطرح است به عنوان حكومت و براى ولايت فقيه، يك حرف كاملًا نو است در دنيا. حالا تعبير «ولايت فقيه» يك تعبير عربى و آخوندى و طلبگى و كتابى است؛ يك ذره‌يى ممكن است بعضى‌ها بگويند: آقا اين! در حالى كه نه؛ اين مفهوم يك مفهوم بسيار نو و جديد] است [. اين معنايش اين است كه ما در رأس حكومت كسى را قرار بدهيم كه مى‌دانيم تخلف نخواهد كرد؛ اين خيلى چيز مهمى است. شما الان مى‌بينيد، دنيا گرفتاريهايش در اين رؤسا و در اينها از كجاست. ما مى‌خواهيم كسى را بگذاريم كه مى‌دانيم تخلف نمى‌كند. حالا ممكن است ما اشتباه كرده باشيم، او تخلف كند؛ خب، از هر وقت فهميديم‌

[1] - صحيفه نور، ج 10، ص 88

[2] - بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامى در ديدار مهمانان خارجى دهه فجر و اقشار مختلف مردم روز نيمه شعبان 18/ 11/ 1371