«ممكن است تركهها و سنگها استخوان مرا
بشكنند، اما هرگز نمىگذارم حرف كسى، قلبم را بشكند.»
من امروز فهميدهام آن شعر، نوعى آموزه فرهنگى با ارزش بوده است كه
از زبان دختر بچهها بيان مىشد، با اين مفهوم كه؛ رفتار و گفتارى كه در زندگى
روزمره با آن سر و كار داريم، مىتوانند آنقدر تأثيرگذار و قدرتمند باشد كه به
ارزشهاى ما آسيب برساند، اما همه اين تأثيرات هنگامى اعمال مىشوند كه خود بخواهيم
و اجازه دهيم. اگر اين اجازه را بدهيم، فرد بيان كننده آن سخن، بر روح و فكر ما
تسلط مىيابد و مانند عروسك خيمه شببازى، قربانى افكار و هوسهاى او خواهيم شد.