خبرگان وجود دارد در آن‌جاست كه مى‌گويد: «ولىّ فقيه اعتبارش را از مجلس خبرگان كسب مى‌كند» درحالى‌كه اعتبار خود خبرگان به امضاى ولىّ فقيه و از طريق تأييد توسّط شوراى نگهبان است كه خود اين شورا اعتبارش را از رهبر گرفته است. و پاسخ آن هم همان‌طور كه گفتيم اين است كه اعتبار ولىّ فقيه از ناحيه خبرگان نيست بلكه به نصب از جانب امام معصوم عليه السّلام و خداى متعال است و خبرگان در حقيقت رهبر را نصب نمى‌كنند بلكه طبق آن‌چه كه در فصل سوّم اين كتاب توضيح داديم نقش آنان «كشف» رهبر منصوب به نصب عام از جانب امام زمان عليه السّلام است.

نظير اين‌كه وقتى براى انتخاب مرجع تقليد و تعيين اعلم به سراغ افراد خبره و متخصّصان مى‌رويم و از آنها سؤال مى‌كنيم، نمى‌خواهيم آنان كسى را به اجتهاد يا اعلميت نصب كنند بلكه آن فرد رد خارج و درواقع يا مجتهد هست يا نيست، يا اعلم هست يا نيست، اگر واقعا مجتهد يا اعلم است تحقيق ما باعث نمى‌شود از اجتهاد يا اعلميت بيفتد و اگر هم واقعا مجتهد و اعلم نيست تحقيق ما باعث نمى‌شود اجتهاد و اعلميت در او بوجود بيايد. پس سؤال از متخصّصان فقط براى اين منظور است كه از طريق شهادت آنان براى ما كشف و معلوم شود كه آن مجتهد اعلم (كه قبل از سؤال ما خودش در خارج وجود دارد) كيست. در اين‌جا هم خبرگان رهبرى، ولىّ فقيه را به رهبرى نصب نمى‌كنند بلكه فقط شهادت مى‌دهند آن مجتهدى كه به حكم امام زمان عليه السّلام حقّ ولايت دارد و فرمانش مطاع است اين شخص است.

جواب ديگرى هم كه مى‌توانيم بدهيم (جواب سوّم) اين است كه بطور مثال، بنيان‌گذار جمهورى اسلامى ايران حضرت امام خمينى قدس سرّه اوّلين شوراى نگهبان را تعيين فرمودند و آن شوراى نگهبان صلاحيّت‌