يعنى دانشگاه اميركبير و در سطح فوق ليسانسِ يكى از رشته‌هاى سنگين تحصيل كرده‌ام؛ اما با اين همه تلاش علمى، هيچ كار مناسبى پيدا نمى‌كنم.

مشكل فقط در نبودِ پارتى نيست؛ بلكه اصولا كار مناسبى وجود ندارد. غالب شركت‌ها و كارخانه‌ها به يك سرى تكنولوژى‌هاى قديمى بسنده كرده‌اند و مسئولان امر كه بايد مديريت كنند، مشغول باندبازى و قدرت‌طلبى هستند ... ما براى چه كسانى همت و تلاش كنيم؟ ... به نظر مى‌رسد با استناد به آيات متعددى كه در قرآن براى هجرت آمده، وظيفه ما براى سالم ماندن، رفتن است!

جواب: اين كه گفته بشود براى سالم ماندن، ناچاريم برويم؛ نخير، بنده اين را قبول ندارم. سالم ماندن يعنى چه؟ شما خيال كرده‌ايد كه در خارج از كشور به مهاجران كشورهاى ديگر چندان بهايى داده مى‌شود؟ شما فكر مى‌كنيد در هر كشورى از اين كشورها، ارزش و شخصيت و شرف شما را به عنوان يك جوان ايرانى رعايت خواهند كرد؟ شما پاى صحبت‌ها و درد دل‌هاى كسانى كه رفته‌اند، بنشينيد تا ببينيد چه مى‌گويند.

انسان در خانه خودش بماند، براى خانواده خودش مفيد باشد، سخت تلاش كند، همه همت خودش را به كار بگيرد، يك مقدار هم زندگيش پايين‌تر باشد، اين براى يك انسانِ باوجدان به مراتب خرسند كننده‌تر و شادمان كننده‌تر است تا اين كه به يك كشور ديگر برود و به ميهن و خانه خودش و به خاكى كه او را پرورش داده و اين استعداد و معلومات را به او داده و به همين دانشگاه اميركبيرى كه شما شانه‌تان زير بار منت آن است، پشت كند و در خانه بيگانه، با منت و با اخم و تَخم كار كند، براى اين كه يك مقدار بيشتر به او پول مى‌دهند.

اين شد هجرت؟! هجرت اسلامى اين است؟! نخير، به‌هيچ‌وجه؛ هجرت اسلامى اين نيست؛ اين «تعرب بعد الهجره» است؛ اين فرار كردن از ميدان كار و مسئوليت و وظيفه و رفتن به جايى است كه انسان مى‌خواهد زندگى شخصى خودش را يك مقدار بهتر كند؛ من به‌هيچ‌وجه به اين كار معتقد نيستم.

البته من حق را به جوان‌هاى بااستعداد خودمان مى‌دهم؛ اين‌ها حق دارند