تعبد كرده است، بداند. اگر ندانست، تدريجاً دچار شبهه و ابهام مى‌شود. اين ابهام، او را حتّى در نفس تعبد هم تضعيف مى‌كند و تعبدش رفته‌رفته ضعيف مى‌شود. پس، يكى از مشكلات دانشجو، اين است. دانشجويان، چون غالباً از جريانات هم بى‌خبراند و از بطون كارها اطلاع ندارند، چنانچه خبرى در راديو يا در روزنامه پخش شود، ذهنشان شروع به كار مى‌كند. اين در صورتى است كه مؤثر خارجى هم نباشد؛ اگر باشد، كه ديگر واويلاست!

6. و بالاخره، آن مشكلى كه به نظر بعضى‌ها، شايد مهم‌ترين مشكل است، مشكل بى‌هويتى و عدم درك رسالت واقعى در قبال جامعه، در قبال خودش و در قبال تاريخ و آينده است‌. دانشجو، حقيقتاً نمى‌داند كه چه‌كاره است. او نمى‌داند كه الان چه‌كاره است و در آينده چه نقشى خواهد داشت؛ مثل كاسبى كه به دنبال نان و نام مى‌دود و زندگى مى‌كند. به عبارت ديگر، رسالت حقيقى دانشجو، براى خود او درست روشن نيست. اين‌ها مشكلات دانشجوست. بخشى از اين مشكلات را گفتيم؛ اما يقيناً بيش از اين‌هاست و مسائل و مشكلات ديگر و ريزه كارى‌هاى فراوانى نيز وجود دارد: ارتباطات گوناگون استاد و دانشجو، مدير و دانشجو، گروه‌هاى گوناگون دانشجويى، تعارض بين دانشجوى بى‌دين و دانشجوى بادين، حتّى تعارض بين خود ديندارها و انواع و اقسام مشكلات ديگرى كه وجود دارد.[1]

51. دانشجو بايد فكر كند و اين فكر را مطرح و مطالبه نمايد

ما مى‌خواهيم جوان ما احساس كند كه بايد فكر كند و بايد اين فكر را مطرح و آن را مطالبه كند. نمى‌خواهيم كارِ نمايشى كنيم و نيازى هم به كارِ نمايشى نداريم؛ اما به اين كه جوان ما- به خصوص مجموعه دانشجويى كه در سطح كشور بسيار گسترده و وسيع است- اين احساس را در خودش تقويت كند كه‌

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در در ديدار با اعضاى شوراى مركزى نمايندگان وليّ فقيه در دانشگاه‌هاى كشور و مسئولان دفاتر نمايندگى، 8/ 7/ 1369