اين ارزش هم از بين برود، عبارت است از اميد و اعتماد به آينده. چگونه به آينده‌اى كه نمى‌دانيم چيست، اعتماد كنيم؟ اعتماد به آينده، از طريق اعتماد به خودتان. آينده بايد خوب باشد. از راه تصميم‌گيرى، فكر كردن، عمل كردن و اقدام پى‌درپى، شما مى‌توانيد به آينده اميدوار باشيد. آينده‌اى كه مى‌خواهيم به آن اميد ببنديم، تصوير كلى آن اين است كه نظام اسلامى همه ضعف‌هايى را كه بر اثر بد عملى و بى‌عملى پيش آمده كه اثرش در معيشت و فرهنگ و اخلاق مردم، جابه‌جا مشخص است برطرف كند. اين كار را چه كسى بايد بكند؟

شماها بايد بكنيد. زمان هم خيلى طولانى نخواهد بود. اين‌هايى كه الان سر كارند، ده، پانزده سال قبل مثل شما دانشجو بودند. شما مى‌توانيد بنيه حقيقى دينى و سياسى، قدرت تحليل، تصميم‌گيرى، شناخت و ايستادگى در مقابل فشارهاى گوناگون دشمن را- كه تا جايى كه بتواند، فشار وارد مى‌كند و انسان بايد مثل صخره در مقابل او بايستد- از حالا در خودتان به وجود بياوريد و ذخيره كنيد و نگه داريد؛ براى اين كه بتوانيد آينده را بسازيد. و بدانيد، مثل شما، همدل و همفكر و هم‌آرزوى با شما، در اين كشور فراوان هستند. شما كار خودتان را بكنيد؛ ديگرانى هم هستند كه دارند كار خودشان را مى‌كنند.[1]

47. خودسازى فكرى، اخلاقى و انقلابى براى دانشجويان يك فريضه است‌

به شما دانشجوها مى‌گويم، سنگربان اين سنگر [دانشگاه‌] شماييد؛ مواظب باشيد خاكريزهاتان سست نشود؛ دائم خاكريزها را ترميم كنيد. خاكريزها، خاكريزهاى فرهنگى و فكرى است؛ اين‌ها را ترميم كنيد. خودسازى فكرى و اخلاقى و انقلابى درونى دانشجويان يك فريضه است- چه هر دانشجويى نسبت به خودش، چه به معناى درون دانشگاه و محيط دانشگاه- اين‌

[1] - بيانات رهبر معظم انقلاب در ديدار اعضاى جامعه اسلامى دانشجويان، 16/ 6/ 1381