كردند؛ بعضى از انقلابيون، انقلابيون مثبت بودند؛ بعضى از انقلابيون هم انقلابيون منفى بودند. در اوايل انقلاب، انقلابى منفى به آن انقلابى‌اى مى‌گفتيم كه از ميدان كار و تلاش و حركت، آن‌جايى كه دردسرى داشت، عقب مى‌كشيد؛ انقلابى بود، اما انقلابى وجاهت‌طلب و راحت‌خواه؛ انقلابى‌اى كه مى‌گفت من مبارزه‌ام را قبل از انقلاب كرده‌ام، حالا ديگر مى‌خواهم احترام بشوم. بنابراين، چنين كسانى به ميدان خطر و دردسر و آن‌جايى كه چهار نفر آدم از انسان گله‌مند مى‌شوند، وارد نمى‌شدند.

يك عده هم انقلابى مثبت بودند؛ حاضر بودند آبرويشان را هم خرج كنند؛ آن‌جايى كه فكر مى‌كردند وجود آن‌ها مى‌تواند كمكى بكند، با همه وجود حاضر بودند؛ اگر جبهه بود، يك‌طور؛ اگر دانشگاه بود، يك‌طور؛ اگر ميدان فرهنگى يا سياسى بود، وارد ميدان مى‌شدند. انقلابى منفى، خودش را از كار كنار مى‌گيرد؛ اما اگر يك وقت كارى هم به دستش افتاد، مثل آدم‌هايى كه هيچ كارى در دستشان نيست، حالت منفى‌بافى و شكل اپزيسيون به خودش مى‌گيرد؛ كأنه در هيچ كارى مسئوليت ندارد! انقلابى مثبت حتّى اگر هيچكاره هم باشد، خودش را مسئول‌ترين افراد مى‌داند و وارد ميدان مى‌شود.

من مى‌خواهم به شما عرض كنم، عزيزان من! جوان‌ها! انقلابى مثبت باشيد.

دانشگاه بايد انقلابيون مثبت پرورش بدهد؛ اين ملت و اين تاريخ به شما نياز دارد؛ بايد خودتان را آماده كنيد. اگر شما در ميدان باشيد، اين كشور آينده بسيار درخشانى در انتظارش هست. ما استعداد داريم، ما تاريخ داريم، ما در قرن چهارم هجرى يعنى قرن دهم ميلادى دوران شكوفايى داشتيم. مى‌دانيد كه قرن دهم ميلادى، تقريباً قرن آغاز قرون وسطاى معروف اروپا است كه شش، هفت قرن هم طول كشيده است. البته قرون وسطى از قرن دهم هم شروع نشده است قبل از آن شروع شده بود اما قرن دهم اوج تاريكى اروپاست.

مى‌دانيد قرن دهم ميلادى و قرن چهارم هجرى در ايرانِ شما و در محيط اسلامى چه خبر بود؟ قرن چهارم هجرى، قرن شكوفايى علم و فلسفه در كشور