طالب علم بودن و جستجوى از دانش هم در كلمه دانشجو هست.

چون فرض اين است كه آينده كشور، به سمت اداره علمى كشور پيش مى‌رود ديگر؛ يعنى به سمت اداره عالمانه و منطبق بر موازين دانش پيش مى‌رود، و هر كشور و هر جامعه‌اى كه علم و فهم و محاسبه دقيق، در همه شؤون آن دخالت داشته باشد، وضعش بهتر است.

بنابراين‌ دانشجو يعنى كسى كه ناظر به آينده، و متعلق به آينده است؛ آينده هم متعلق به اوست. ببينيد، اين عناوين و مفاهيمى كه در كلمه دانشجو گنجانده شده، خيلى مهم است. به همين دليل، فوراً اين‌جا استفاده كنيم؛ اگر دانشجو از لحاظ جهت‌گيرى فكرى و سياسى دچار انحراف باشد، مصيبت بزرگى خواهد بود.

درست است؟

اگر هدف دانشجو اين باشد كه درس بخوانم، براى اين كه زندگى شخصى خودم را مثلًا آباد كنم، بقيه هرچه شد، بشود؛ خطر خيلى بزرگى است. اگر جهت زندگى دانشجو اين باشد كه به مسائل جامعه و آنچه كه مى‌گذرد، بى‌اهميت، بى‌اهتمام، بى‌علاقه و بى‌مبالات باشد، مصيبت خيلى بزرگ است.

فرض بفرماييد به دانشجو گفته شود كه بخشى از نيروهاى كشور، دچار آفات عقيدتى و فكرى‌اند، شانه بالا بيندازد و بگويد به من چه!! همچنان كه اگر بگويند بخشى از مردم در فلان جا دچار زلزله شدند و از بين رفتند، شانه بالا بيندازد و بگويد به من چه!!

بخشى از مردم از لحاظ وضع معيشتى دچار دشوارى و مشكل‌اند، شانه بالا بيندازد و بگويد به من چه!! اين حالت بى‌تفاوتى، مصيبت خيلى بزرگى است.

كسى كه بناست فردا امور مملكت در دست او باشد، اين‌قدر نسبت به مسائل جامعه و سرنوشت مردم بى‌اعتنا باشد، خيلى نگران كننده است. از اين نگران كننده‌تر، اين است كه بى‌تفاوت نيست، حساس است منتها حساسيت منفى؛ يعنى درست علاقه‌مند به اين است كه بخشى از مردم جامعه فرضاً در يك زلزله نابود بشوند! حالا زلزله، يك مثال واضح، و يك نوع آفت جسمانى و