كوتاه نخواهد آمد»[1].

و نيز در جاى ديگر رسالت انقلاب را نفى نظام سلطه دانسته و مى‌فرمايد:

«انقلاب ما، همچنين پيام بزرگ خود را نفى سلطه در جهان مى‌داند»[2].

وظايف رهبرى در چارچوب دولت اسلامى‌

اين دسته از وظايف و اختيارات، عمدتا در داخل چهارچوب و ساختار نظام سياسى معنا و مصداق پيدا مى‌كند. كه در سه عنوان قابل بررسى مى‌باشد.

1. حفظ جهت‌گيرى نظام‌

حفظ جهت‌گيرى نظام، از امورى است كه نقش حياتى در تداوم نظام و تحقق اهداف و آرمان‌هاى آن دارد. انقلاب‌ها و حركت‌هايى كه تشكيل و برپايى آن بر اصول و مبانى نسبتا صحيحى بنيان گذاشته شده بود؛ اما انحراف‌هاى جزئى در حركت آن انقلاب پيش آمد و از آنجا كه هيچ مرجع حاكمى وجود نداشت كه جهت‌گيرى‌ها را با اهداف از پيش تعيين شده، منطبق نمايد، پس از چندى انحرافات كلى دامن‌گير آن نهضت شده و گاهى نتيجه‌ى كار دقيقا عكس مقاصد آغازين نهضت مى‌گردد؛ همچنانكه در دوره‌ى معاصر؛ نهضت مشروطه، نهضت ملى شدن صنعت نفت و نهضت اسلامى افغانستان را مى‌توان از همين موارد دانست.

جهت‌هاى كلى نظام عبارتند از: حفظ اسلاميت، مردمى بودن، استقلال از بيگانگان و تكيه بر توانمندى‌هاى خودى، محوريت ولايت و قانونمندى فعاليت‌ها كه به هر ميزان، ابعاد، موضوعات و روابط مختلف نظام اجتماعى حول محورهاى اصول فوق سامان يابند، به همان ميزان، قدرت و توانايى نظام اسلامى در دستيابى به اهداف رشد و توسعه خود و مقابله با نظام استكبار جهانى افزايش مى‌يابد و عكس آن نيز هرقدر كه از نسبت تأثير اين جهت‌گيرى‌ها كاسته شود، پراكندگى و ناهماهنگى ميان اجزاى نظام فاصله انداخته و از قدرت نظام در برخورد با نظام‌هاى كفر و الحاد به شدت مى‌كاهد.

[1] - رسالت؛ 20/ 6/ 76.

[2] - كيهان؛ 12. 7/ 76.