إنّك ستفلت وتخرج ثائراً بدم الحسين فتقتل هذا الّذي يريد أن يقتلك؛[1]

تو به زودى آزاد خواهى شد و از مرگ نجات مى‌يابى و انتقام خون حسين‌ عليه السلام‌ را از كسانى كه قصد جان تو را كرده‌اند خواهى گرفت.

و همين سخن به واقعيت پيوست. ميثم به شهادت رسيد و مختار تا پس از واقعه كربلا در زندان بود.

2. عبيداللَّه بن عمرو بن عزيز كندى‌

با توجه به مطالب گذشته، معلوم مى‌شود كه شخصيت‌هايى در كوفه زندانى بودند. از جمله آنان عبيداللَّه بن عمرو بن عزيز كندى است كه او را به قتل رساندند.

در شرح حال عبيداللَّه بن عمرو مى‌نويسند:

كان فارساً شجاعاً كوفياً من الشيعة، وشهد مع أميرالمومنين علي‌ عليه السلام مشاهده كلّها، وكان من الّذين بايعوا مسلماً ويأخذ البيعة من أهل الكوفة للحسين عليه السلام هو ومسلم بن عوسجة؛[2]

او سواركارى شجاع و از شيعيان كوفه بود و در همه جنگ‌هاى اميرالمؤمنين‌ عليه السلام‌ ملازم ركاب آن حضرت بود. او از كسانى بود كه در كوفه، با مسلم بيعت نمود. وى براى سيّدالشهداء عليه السلام‌ به همراه مسلم بن عوسجه از مردم بيعت مى‌گرفت.

پيش‌تر گذشت كه نعمان بن بشير (والى كوفه) طبق نقشه، پيروان حضرت مسلم عليه السلام را آزاد گذاشت و اين افراد به صورت علنى به فعاليت مشغول شدند تا اين كه پس از نعمان و در زمان سرپرستى ابن زياد، حصين بن نمير رئيس پليس كوفه، عبيداللَّه كِندى را دست‌گير و به نزد ابن زياد برد. به او گفتند: تو رئيس‌

[1] - الإرشاد: 1/ 324؛ الغارات: 2 و 797؛ الإصابه: 6/ 250

[2] - تاريخ الكوفه: 332