سخن مركز

واقعه تاريخى، عقيدتى عاشورا، واقعه‌اى است كه نام و ياد آن با اشك و آه و غم و اندوه هم‌راه بوده و شوق سوختن براى مصائب اهل بيت عليهم السلام، در دل هر مسلمان، به ويژه شيعه و بلكه در دل هر انسان آزادانديشى موج مى‌زند؛ به گونه‌اى كه هويت مكتب اهل بيت عليهم السلام را شكل مى‌بخشد.

بديهى است كه در ميان حوادث و وقايع تاريخ اسلام، واقعه عاشورا، نقش عظيم و تعيين كننده‌اى در روشن‌گرى راه هدايت براى جوامع بشرى داشته و دارد.

به راستى آن چه در اين واقعه عظيم جلوه و فروغ خاصى دارد، سيره و روش ائمه اطهار عليهم السلام در زنده نگه داشتن اين حماسه و فرهنگ عاشوراست.

پيشوايان معصوم عليهم السلام به رغم محدوديت‌هاى سختى كه در دوران امامت خويش داشتند و حاكمان مستبد اموى و عباسى بر شهرهاى اسلامى حكمرانى مى‌كردند؛ با بهترين شيوه‌ها و برترين موضع‌گيرى‌ها از فرهنگ عاشورا به شايستگى پاسدارى نمودند و جوامع انسانى را به اين شاه راه هدايت رهنمون شدند.

در طول تاريخ در برابر شكوه و عظمت اين واقعه عظيم تاريخى، كوردلانى به تلاش و تكاپو افتادند تا به گونه‌اى نام و ياد اين واقعه را به فراموشى سپرده شود؛ بلكه در صورت امكان بتوانند اين مشعل فروزان را خاموش نمايند.

اما سپيدباورانى از دانشمندان بزرگى كه در مكتب اهل بيت عليهم السلام پرورش‌