قيامت ارزش دارد و خداى متعال مشترى آن است. امام صادق (ع) فرمود:

«صاحب نية الصادقه صاحب قلب السليم».

لذا زائر مى‌بايست نيتش را براى سفر به خانه خدا، خالص كند.

از آيات و روايات استفاده شد كه نيت خالص در قلب سالم است. بنابراين قبل از سفر بايد با تلاش و كوشش از گناهان و معاصى پرهيز كند و از گناهان گذشته خود پشيمان و نادم باشد و توبه كند. اهتمام در راز نياز با محبوب است كه مى‌تواند اين اين آلودگى‌ها را از قلب بزدايد و نيت را اصلاح كند و بحق نافله شب اثر بسزايى در اين خصوص دارد كه در نيمه شب از بستر خواب و استراحت برخيزد و نافله شب را به جا بياورد و با چشمانى گريان به معبود پناه برد كه؛

خدايا! تو را شاكرم كه مرا به خانه‌ات دعوت كردى، هر چند لياقت آن را نداشتم. لكن نگران آنم كه از منافعى كه تو در زيارت خانه و بيت‌اللّه قرار دادى نتوانم به خوبى بهره‌مند شوم.

خدايا! مى‌دانم آنچه مى‌تواند مرا از چشيدن لذت معنوى اين زيارت محروم سازد، گناهان و لغزشهاى من است.

خدايا! «الاكرام بالاتمام»؛ خودت دل و جان مرا آماده ساز تا با بخشش گناهانم، علاوه بر سير بدنى، از سير معنوى و روحى هم برخوردار شوم.

علاوه بر نافله شب و توبه و انابه، از جمله كارهاى قبل از سفر كه در حظّ معنوى اين زيارت مؤثر است، اقدام به رفع كدورتهايى است كه بين او و ديگران به خصوص خويشاوندان وجود دارد. اين سفر زيارتى بهانه خوبى است كه زائر روابطش را با خلق اصلاح كند. حق مالى اعم از بدهكارى به مردم و يا خمس و زكات را تصفيه كرده و