قطعا از وسوسه‌هاى شيطان است كه زائر را درگير نگرانيهاى ظواهر اعمال عمره يا حج مى‌كند تا از حقيقت آن باز ماند. در صورتى كه اعمال و مناسك حج و يا عمره، با عنايت به انگيزه‌اى كه در زائران بيت‌اللّه وجود دارد، با مطالعه كتب مربوط و شركت در كلاسهاى آموزشى كاروان به آسانى قابل يادگيرى است. لكن درك حقيقت اين اعمال و تأثيرگذارى آن به روى انسان امرى مشكل است كه اهتمام جدى را مى‌طلبد.

ائمه معصومين (ع) دستورات جالبى را براى آمادگى روحى هر چه بيشتر زائران بيت‌اللّه قبل از اين سفر روحانى بيان فرموده‌اند كه به عنوان نمونه، حديثى ازامام صادق (ع) در اين خصوص نقل مى‌شود:

اذا اردت الحج فجرد قلبك للّه تعالى من كل شاغل و حجاب كل حاجب ... و اخرج من حقوق تلزمك من جهة المخلوقين ... و استَعِدَّ استعداد من لايرجو الرجوع و اغتسل بماءِ التوبة الخالصة.[1]

«زمانى كه اراده حج كردى دل و جانت را از هر چيز غير الهى پاك ساز و حجاب و پرده‌اى كه بين تو و خدايت قرار گرفته، كنار بزن و حقوقى را كه از مردم بر گردنت مى‌باشد پرداخت كن و به نحوى آماده سفر شو مانند كسى كه اميد برگشتن ندارد و سپس با آب توبه خالص خود را از گناهان شستشو ده.»

بدون ترديد ناپاكان و آلودگان را به آن مكان مقدس راهى نيست؛ لذا كسى كه آهنگ خانه معبود را دارد مى‌بايست ابتدا نيت خود را پاك كند و تنها هدف از اين سفر و زيارت را، قرب و نزديكى به حضرت حق قرار دهد. سپس موانع ايجاد ارتباط با معبود را با توبه‌

[1] - مصباح‌الشريعه، ص 142؛ بحارالانوار، ج 99، ص 124.