نمايش تصوير

آن زمان كه هاجر به اميد يافتن آب براى رفع عطش فرزند تلاش و سعى مى‌كرد، اسماعيل آن طفل تشنه نيز در نهايت بيتابى و از فرط تشنگى پاى كوچك و ظريف خود را بر زمين داغ و تفتيده مى‌كوبيد.

خداوند كه ناظر هراسان دويدنهاى هاجر و بى‌تابيهاى اسماعيل بود اراده‌اش بر اين قرار گرفت كه از زير پاى اسماعيل چشمه‌اى بجوشد و آن چشمه از دل سنگ و خاك جوشيد و آب صاف و گوارايش بر زمين خشك جارى شد. هاجر چون به نزد اسماعيل آمد و آن چشمه جوشان آب را ديد از فرط شادى و از شور و شعف آنچنان فريادى كشيد و گريان و خندان اسماعيل را سيراب كرد.

آب چشمه فوران مى‌كرد و هاجر احساس كرد اگر اين شدت‌