نماز مى‌خواندند، لكن كعبه را مابين خود و بيت‌المقدس قرار مى‌دادند. در واقع؛ قبله همان كعبه بود. اما در مدينه، نماز را به سوى بيت‌المقدس برگزار مى‌كردند. يهوديان پيامبر را سرزنش مى‌كردند كه: اگر دين جديدى دارى، چرا به سمت قبله ما نماز مى‌خوانى؟

اين طعنه و سرزنش، موجب آزردگى رسول خدا بود. تا آنكه در روز دوشنبه 15 رجب‌المرجب سال دوم هجرت، حضرت در محله بنى‌سالم، مهمان مادر شبير، فرزند براءبن معرور بودند. هنگام ظهر رسول خدا به همراه اصحاب روانه اين مسجد شدند. نماز ظهر شروع شد. يك نقل تاريخى حكايت دارد كه؛ حكم تغيير قبله در وسط نماز ابلاغ شد و نمازگزاران دو ركعت از نماز ظهر را به سوى بيت‌المقدس و دو ركعت بعدى را به سوى كعبه خواندند. برخى نيز گفته‌اند: نماز ظهر پايان يافته بود كه جبرئيل امين بازوى آن حضرت را گرفت و به سمت ديگر مسجد برد و روى مباركش را از قدس به جانب كعبه گردانيد. مسلمانان هم كه پشت سر آن حضرت بودند پيروى كردند و به سوى كعبه ايستادند.

مسأله تغيير قبله در آيات 142 تا 150 سوره بقره بيان شده و در يكى از اين آيات خطاب به رسول‌خدا آمده است: «قد نرى تقلّب وجهك فى السماء فلنولينك قبلةً ترضاها فوَّل وجهك شطر المسجد الحرام و حيث ماكنتم فولوا وجوهكم شطره»؛[1] نگاه كردنت به اطراف آسمان را مى‌بينيم. تو را به سوى قبله‌اى كه مى‌پسندى مى‌گردانيم. پس روى به جانب مسجدالحرام كن و هر جا كه باشيد روى به آن جانب كنيد.

يكى از مواقعى كه دشمنان پيامبر اكرم در مدينه تبليغات سوء را

[1] - بقره، آيه 144.