جنگيديم، اما ما را بر زنان و فرزندان راهى نيست؛ چرا كه آنان مسلمانند و در دار هجرت پس شما بر آنان راهى نداريد ... چون اصرار ورزيدند امام فرمودند: تيرهاى خود را بياوريد و با آن بر عايشه قرعه بزنيد تا به نام هركدام‌تان بيفتد او سر سلسله غنايم است. آنها گفتند از خدا طلب بخشش مى‌كنيم و على عليه السّلام فرمود: من نيز از خداوند طلب بخشش مى‌كنم و آنها ساكت شدند و على عليه السّلام متعرض زنان و فرزندانشان و آن‌چه در خانه‌هايشان بود نشدند. 57

به استناد سيره ياد شده و دلايل ديگر، هم دانش‌مندان شيعه و هم فقيهان اهل سنّت به حرمت به اسارت گرفتن همسر و فرزندان اهل بغى فتوا داده‌اند. شيخ طوسى مى‌نويسد: «ذريّه اهل بغى هرگز به اسارت گرفته نمى‌شوند.» 58 و محقّق حلّى مى‌نويسد:

جايز نيست به اسارت گرفتن فرزندان اهل بغى و زنانشان نيز بنابر اجماع به تصرّف در نمى‌آيند. 59

سرخسى از دانش‌مندان اهل سنت نيز پس از بيان احكام جهاد با كافران حربى مى‌نويسد:

تمام آن‌چه در مورد كافران حربى بيان شد، درباره خوارج و اهل بغى نيز ثابت است، مگر اين‌كه همسران و فرزندانشان به اسارت درنمى‌آيند؛ چرا كه آنان مسلمان هستند. 60

و عبد اللّه بن قدامه مى‌نويسد:

اما در مورد حرمت غنيمت گرفتن اموال اهل بغى و به اسارت درآوردن همسر و فرزندان آنان، ما در ميان دانش‌مندان مخالفى نمى‌شناسيم. و در ادامه مى‌نويسد: اين يكى از اسباب دشمنى خوارج با على بود؛ چرا كه آنها گفتند: چرا او با خوارج جنگيد، ولى اسير و غنيمت نگرفت و حال آن‌كه اگر خون آنها حلال باشد، مالشان نيز حلال است و اگر مالشان حرام باشد، خونشان نيز حرام است و ابن عباس گفت: آيا شما مادرتان را به اسارت مى‌گيريد .... 61