انتظار جهانى شدن عدالت‌

خوبى و عدالت از خواسته‌هاى درونى انسان است و انسان كه از ماده انس گرفته شده، بنابر سرشتش با هم‌نوعانش از راه مسالمت‌آميز، سازش و صلح ارتباط برقرار مى‌نمايد. آيا هيچ‌كسى كاملا خواسته كه در جهان آن‌گونه عدالت اجرا گردد كه كسى جز به نفع عمومى نينديشد و جدا از هرچيزى تنها رشد و ترقّى انسان را در هر جهت در نظر داشته باشد؟ آيا تاكنون كسى را سراغ داريم كه نه مرز بشناسد و نه نژاد و نه ...، تبعيض‌ها را كنار بگذارد؟ اگر اين پرسش‌ها را در برابر خويش قرار بدهيم و عمل‌كرد داعيان عدالت و حقوق انسان را در نظر بگيريم، اين‌چنين چيزى تنها در عالم شعار و سخن خواهد بود، درحالى‌كه در حكومت عدالت‌گستر حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف مرز از ميان مى‌رود، از آن جهت كه زمين مال خداست و هركس در هرجا كه بخواهد مى‌تواند زندگى كند.

در زمان حضرت مهدى عجّل اللّه تعالى فرجه الشريف هركسى براساس مسئوليت و وظيفه كار انجام مى‌دهد، تلاش مى‌كند و بهره مى‌برد. در آن زمان نيز تنبل و زحمت‌كش مساوى نيستند، اما اين‌گونه نيست كه درآمدها از زمين تا آسمان تفاوت داشته باشد؛ بيشتر رنج انسان از همين‌جا نشئت مى‌گيرد. اگر نرخ كار و دست‌مزد در سراسر جهان يكى باشد، بسيارى مهاجرت نمى‌كنند و ديگر اين همه شكاف طبقاتى نخواهد بود كه يكى در زير گرماى سوزان خورشيد از صبح زود تا به شب زحمت بكشد، اما نان خشك را هم نتواند سير بخورد و در كنارش در كشور ديگرى كه چيزى اعتبارى و بى‌ارزش به نام مرز كشيده‌اند، از بس كه سيرند، پس‌مانده‌هاى غذايى از چندين تن مى‌گذرد. اين از مهم‌ترين و دردآورترين مشكلات و بى‌عدالتى‌هاى جهان بى‌سامان كنونى است، درحالى‌كه امروزه رفتن انسانى از كشور جهان سوم به كشورى توسعه يافته، خيال و آرزوست.

درآمد، قدرت خريد و همه چيز در جهان امروز از زمين تا آسمان تفاوت دارند، درحالى‌كه اگر جهانى شدن راستين محقق شود، بايد اين چيزها جهانى شود.

امروزه آنانى دم از عدالت مى‌زنند و آن را شعار و دام قرار مى‌دهند كه با آن به مقصد خويش بتوانند نايل شوند و فقيران را بيشتر در خدمت بگيرند و اگرچه سال‌هاست برده‌دارى لغو گرديده، فراوان ديده مى‌شود كه جهانى شدن امروزى‌