بى‌ترديد، ارتباط مستقيم مباحث مهدويت را با زندگى امروز جامعه اسلامى نمى‌توان ناديده گرفت. «به رغم اهميت ذاتى مسئله مهدويت و منجى موعود براى تمامى اديان آسمانى، پى‌گيرى انتزاعى- آرمانى مباحث مهدويت فارغ از وضعيت حال جامعه اسلامى، ما را به آرمان‌گرايى و جست‌وجوى آينده‌اى آرمانى دچار خواهد كرد، بى‌آن‌كه با محك زدن زندگى امروز با سيماى آينده، ما را در جهت اصلاح امروز و آماده شدن براى فردا يارى رساند. سيماى منتظر واقعى چنين عصرى، نه تقاعد و غرق شدن در آينده و فراموشى وضعيت حال خويش، بلكه بسط انتظار به زندگى كنونى است تا با آماده شدن و دعوت انسان‌ها بدان آرمان، تلاش كند با ساختن جامعه و اصلاح آن زمينه ظهور را فراهم سازد.» 41 ازاين‌رو، در پيرامون رابطه تربيت سياسى و آمادگى برآمده از انتظار، جهت اصلاح امروز جامعه اسلامى و زمينه‌سازى ظهور از دو منظر مى‌توان به آن پرداخت:

منظر اول: بررسى ظرفيت‌هاى مقوله انتظار در تربيت سياسى و جامعه‌پذيرى انسان؛

منظر دوم: ضرورت و راه‌كارهاى تربيت سياسى منتظران براى زمينه‌سازى ظهور.

آيات قرآن كريم سه نوع تحول و اقدام را نتيجه و ضرورى انتظار براى تحقق وعده‌هاى الهى بيان نموده و مؤمنان و منتظران را به تربيت و تخلّق به آنها سفارش كرده است:

الف) تربيت سياسى در حوزه دانش و بينش‌

يكى از ويژگى‌هاى انسان، شناخت و معرفت است كه او را از حيوانات متفاوت مى‌كند و انسان به واسطه آن حركت مى‌كند. عنصر بصيرت كه حاصل شناخت و تفكر است، از مهم‌ترين صفات و شرايط براى حضور در عرصه‌هاى سياسى و اجتماعى به‌شمار مى‌رود. سعادت انسان و جامعه در گرو بصيرت و خردمندى است تا در حوادث و پيچيدگى‌هاى زندگى اجتماعى و سياسى گم نشود و فريب نخورد. آگاهى و بصيرت در سرنوشت انسان تأثيرات فراوانى دارد.

فعال سياسى به سه نوع شناخت براى حضور در عرصه‌هاى سياسى و اجتماعى‌