براساس آن‌چه بيان شد، نگاه آينده‌پژوهانه در دكترين مهدويت نيز در قالب «مكتب راه‌بردى شناخت» كاربردهاى خود را به شرح ذيل مى‌تواند تعريف نمايد:

1. نقشه راه‌

1. دكترين مهدويت بايد روى‌كردى جدى و مقتدرانه براى اجراى كاركردهاى خود در آينده داشته باشد؛

2. مهدى‌باورى بايست از ايمان و ما فى الضمير عموم مردم و جوانان سرچشمه گيرد؛

3. آموزه‌هاى راه‌بردى مهدويت بايست از خاصيت فرهنگ‌سازى برخوردار باشد؛

4. اهداف مبتنى بر آمادگى ظهور بايست برانگيزاننده و شورآفرين باشد؛

5. راه‌بردهاى اجرايى بايد هم‌آهنگ‌گرا و اشتراك‌ساز باشند و از تفرقه و اختلاف در اديان موحد و منجى‌باور بپرهيزند؛

6. ريشه دل‌بستگى و تجارب تاريخى شيعيان و تجارب موفق انقلاب اسلامى در الگوپردازى و الهام‌بخشى براى دكترين در نظر آيد؛

7. الگو و نمونه منجى‌باورى، به صورت شفاف تبليغ و نمادسازى گردد؛

8. دكترين و راه‌بردهاى مهدويت براساس ره‌نمودها و هدايت‌هاى نايب ولى عصر و ولى فقيه زمان، جامعيت و مشروعيت يابد؛

9. از تزاحم و تداخل نظرى حوزه‌هاى فرهنگى شيعى در دو موضوع انتظار و مهدويت جلوگيرى شود؛

10. سائق و ذائق منتظران و منجى‌باوران در دستگاه‌هاى ارتباطات رسانه‌اى و عمومى براى الگوپذيرى و گرايش فرهنگى و آينده‌پژوهانه ايشان به اهداف مهدويت در نظر آيد؛

11. آگاهى و ارتقاى سطح آمادگى و كنش مثبت در نسل جوان در راستاى مهدى‌باورى در اولويت واقع شود؛

12. كارگزاران سياسى- اجتماعى كاركردهاى مهدى‌باورى را مبناى تنظيم عمل كرد و توليد قدرت ملى قرار دهند.