8. امر به معروف و نهى از منكر

امر به معروف و نهى از منكر از اصول مسلّم سياسى- اجتماعى اسلام است كه ده‌ها آيه و روايت در زمينه اهميت، مراتب و فوايد آن وجود دارد؛ از جمله:

الّذين إن مكنّاهم فى الأرض أقاموا الصّلاد و آتوا الزّكاة و أمروا بالمعروف و نهوا عن المنكر[1]؛

همان كسانى كه چون در زمين به آنان توانايى دهيم، نماز برپا مى‌دارند و زكات مى‌دهند و به كارهاى پسنديده وا مى‌دارند و از كارهاى ناپسند باز مى‌دارند.

كنتم خير أمّة أخرجت للنّاس تأمرون بالمعروف و تنهون عن المنكر و تؤمنون باللّه‌[2]؛

شما بهترين امّتى هستيد كه براى مردم پديدار شده‌ايد؛ به كارهاى پسنديده فرمان مى‌دهيد و از كارهاى ناپسند باز مى‌داريد و به خدا ايمان داريد.

همچنين پيشواى موحّدان و امام عارفان على عليه السّلام پس از ضربت خوردن، در وصيت خويش به حسن و حسين عليهما السّلام و خطاب به همه كسانى كه پيام او را دريافت مى‌كنند فرمود:

لا تتركوا الأمر بالمعروف و النّهي عن المنكر فيولّى عليكم شراركم ثمّ تدعون فلا يستجاب لكم‌[3]؛

[1] - حج( 22) آيه 41.

[2] - آل عمران( 3) آيه 110.

[3] - نهج الابلاغه، نامه 47. هم‌چنين آن حضرت مى‌فرمايند:\i و منهم تارك لإنكار المنكر بلسانه و قلبه و يده فذلك ميّت الأحياء و ما اعمال البرّ كلّها و الجهاد في سبيل اللّه عند الامر بالمعروف و النّهى عن المنكر إلّا كنفثه في بحر لجّي؛\E در اين ميان گروهى ديگرند كه با دست و زبان و قلب نهى از منكر را وانهاده‌اند. اينان مردگانى متحرّكند، چرا كه همه اعمال ارزشمند، حتى جهاد در راه خدا، در مقايسه به امر به معروف و نهى از منكر چون دميدنى است به درياى پرموج و پهناور»( همان، كلمات قصار، شماره 374).