كشيدگان و سامانيابى زندگى همه محرومان، چنين شوق و اشتياق و انتظارى دارد.

بنابراين امام مهدى «ع»، چنانكه امام «منتظر» (به فتح) است، و مردمان همه در انتظار قيام و انقلاب اويند، امام «منتظر» (به كسر) نيز هست، زيرا كه او خود بيش از هرمنتظر شيفته و شيداى ديگرى، در انتظار فرارسيدن ايام خدايى و خجسته رستاخيز خويش و انجام رسالت الهى خود است.

در دعاهايى كه درباره آن امام بزرگ رسيده است، او را «منتظر» نيز خوانده‌اند، و با اين خصلت والا ياد كرده‌اند:

* اللّهم صلّ على وليك، المنتظر امرك، المنتظر لفرج اوليائك ...[1]

- خدايا بر ولىّ خود درود فرست، او كه منتظر دستور تو است، و چشم به راه گشايش در كار دوستان تو ...

و در دعايى ديگر نيز رسيده است:

* ... اللّهم ... و ثبّتنى على طاعة ولىّ امرك، الذّى سترته عن خلقك، فباذنك غاب عن بريّتك، و امرك ينتظر[2].

- ... بار خدايا ... مرا در پيروى از ولىّ امر خود- كه از ديده‌ها پنهانش داشتى- استوار دار. او به اجازه تو از ديد مردمان پنهان گرديد، و همواره در انتظار امر تو است.

انتظار و تعهدهاى انسانى‌

انتظار در ابعاد گوناگون حيات انسانى، آثارى ژرف مى‌گذارد. و بيشترين اثر گذارى آن در بعد تعهدها و مسئوليتهاى اجتماعى و احساس ديگر خواهى و انسان‌

[1] -« مكيال» 2/ 35، از دعاى روز عيد فطر، هنگام خروج از خانه براى نماز.

[2] -« مكيال المكارم» 2/ 81.