بخش دهم: حكومت مستضعفان‌

تشكيل دولت مستضعفان و تحقق بخشيدن به آرمان والا و الهى حكومت فرودستان و عقب نگهداشته‌شدگان‌[1]، از برنامه‌هاى اصلى و اقدامهاى اساسى و ترديدناپذير امام موعود «ع» است. در جامعه و نظامى كه امام مهدى «ع» بنياد مى‌نهد، زمام همه امور در دست طبقات محروم است و اين مستضعفانند كه بر آن حكم مى‌رانند، و به اداره جامعه مى‌پردازند. چنين آرمانى هدف اصلى همه اديان آسمانى بويژه اسلام بوده است. در تعاليم اديان، معيارها و اصولى را به دست داده‌اند كه در جهتگيرى كلى، به سود مستضعفان و تحقق‌بخش حاكميت آنان است. و رويارويى و نبرد اصلى پيامبران با همين طبقات اشراف و مسرفان و مترفان و ملأ و مستكبران بوده است، يعنى طبقاتى كه همواره از تن دادن به حق و عدل سرباز مى‌زده‌اند، و خوى و خصلت برترى‌جويى، سلطه‌طلبى، حقكشى، بيدادگرى راه و روش ايشان بوده است، و شادخوارى و اسراف‌

[1] - از مستضعف سخن گفتن كارى آسان است، حتى بزرگترين پايگاههاى محكم مستكبران و سرمايه‌داران، در طول تاريخ از محرومان سخن گفتند. ليكن در هنگامه ظهور كه دوران تحقق وعده‌ها و عملى شدن گفته‌ها است، حاكميت مستضعفان و تسلط آنان بر تمامى مراكز قدرت جامعه به عينيّت و تحقق مى‌پيوندد و در كمترين زمان ممكن اين وعده بزرگ الهى تحقق مى‌يابد. و بايد دقت شود كه آرمان قرآن حاكميت مستضعفان و تشكيل دولت محرومان است، نه صدقه دادن به اين محروم و آن بينوا و ...