لياقت رهبرى را تنها فقيه سياست مدار داراست‌

هنگامى كه نام امام نزد آيت اللّه ميلانى‌[1] برده مى‌شد، مى‌فرمودند: سلام اللّه عليه.

شخصى معترض بود، فرمودند:

ساكت باش فلانى! اينجا مسأله تقليد در بين نيست كه گفته شود فلانى اعلم است يا من؟ بحث رهبرى است و چنين نمى‌باشد كه هر مجتهدى لياقت رهبرى داشته باشد، لياقت رهبرى را تنها فقيه سياستمدار دارا است كه عالم به زمان خويش باشد و در راه خدا از ملامت ملامتگران هراسى نداشته باشد و اكنون داراى اين مشخصات كسى جز آيت اللّه خمينى نمى‌باشد.[2]

نمى‌توانم ساكت باشم‌

يكى از روحانيان كه فرح- زن شاه- از بستگان اوست، نقل مى‌كرد: سرهنگ مولوى كه مسؤول دستگيرى امام در روز پانزده خرداد 1342 بود، به قم آمده بود و از من خواست كه از امام وقت بگيرم تا به خدمت ايشان برود. وقتى به خدمت امام رفتيم، سرهنگ مولوى گفت:

تصدقتان بروم، بنده از مخلصان شما هستم، نوكر شما هستم، من مقلد شما هستم، چاكر شما هستم و از طرف شاه هم براى شما پيامى دارم. پيام اين است كه شاه، سلام خدمتتان رسانده و عرض كرده كه تمام آن مقام و رتبه‌اى كه دستگاه براى مرحوم بروجردى قائل بود، عيناً براى شما هم قائل است. فقط كارى به كار دولت و دستگاه نداشته باشيد. در اين صورت شما كاملًا احترامتان محفوظ است. سرهنگ همين طور حرف مى‌زد كه امام فرمودند:

من، اگر جايى وظيفه شرعى‌ام ايجاب كند، نمى‌توانم ساكت بنشينم.[3]

[1] - از مراجع بزرگوار تقليد در زمان دستگيرى حضرت امام( سال 42)

[2] - آيت اللّه ميلانى: مرجع بيدار، ص 134، پاورقى

[3] - آيت‌اللّه مؤمن: پابه پاى آفتاب، ج 4، ص 230- 229