منجى را بزرگ مى‌دارد و همه را به آن فرا مى‌خواند. در رفتار فردى و اجتماعى سعى مى‌كند با توجه به اعتقاد به حضور و نظارت امام خويش، هماره بر سيره حق پاى فشارد و خطا نكند.

2. اهميت فرهنگ مهدويت در چيست؟

اهميت فرهنگ مهدويت را مى‌توان در هويت‌بخشى به فرد و جامعه دانست. جامعه‌اى كه به آينده اعتقاد دارد و بر آن باور است كه عصرى دگر فرا خواهد رسيد كه با وضع موجود تفاوت دارد و از نقص‌ها بركنار و مدينه فاضله است، زندگى امروز خود را نيز مى‌تواند بر اساس مدل كامل سامان دهد. او الگويى از وضع مطلوب دارد و هماره موقعيت و منزلت خود را با آن مى‌سنجد.

اما مهدويت شيعى، فراتر از اين تصوير وضع مطلوب است كه در تمامى اديان آسمانى وجود دارد. مهدويت در زمانه ما اثر ويژه‌اى در هويت بخشى به ما دارد. هويت، معناى زندگى و كيستى شخص است كه لحظه به لحظه او را هم‌راهى مى‌كند و از او جدا نمى‌شود. هويت شيعه با امام زمانش تعريف مى‌شود، و از اين‌روى است كه بيان معجزه آساى كلام نبوى معناى كامل مى‌يابد و ما مى‌توانيم آن را درك كنيم: «من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتة جاهلية.» (نعمانى، بى‌تا: 129)

در مكتب شيعى، امام هويت‌بخش است و شخص را از جامعه و عصر جاهلى جدا مى‌سازد. در زمانه ما نيز كه امام ما همان مهدى موعود است، نه جدا از وجود ما بلكه بخشى از هويت ما شيعيان است. هرگونه غفلت از او، غفلت از خويشتن خودمان خواهد بود. از اين‌رو، فرهنگ مهدويت در جامعه شيعى از آن روى اهميت دارد كه هويت بخش و كانون زندگى ماست. ما بدون مهدى هيچ‌ايم و گم شده‌ايم و مصداق‌ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ‌. طبق‌