3. چگونگى تعامل شيعيان با نواب خاص؛

4. چگونگى تعامل خلفا با نواب خاص؛

4. ميزان گسترش و نفوذ فرهنگ مهدوى در عصر غيبت صغرا؛

5. تأثيرات مكاتبات با حضرت ولى عصر عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف در عصر غيبت صغرا بر رفتار سياسى شيعيان؛

6. شيوه‌هاى كنترل و مقابله حاكمان عباسى با فرهنگ مهدويت در عصر غيبت صغرا؛

7. نقش آموزه مهدويت در مقاومت شيعيان در عصر غيبت؛

8. نقش مهدويت در زندگى سياسى معاصر اسلامى؛

9. استراتژى انتظار؛

10. نقش آموزه مهدويت در حركت‌ها و نهضت‌هاى اسلامى (مصاديق اين حركت‌ها هر كدام بررسى مى‌شود، مثل سربه‌داران)؛

11. مهدويت و سيماى سياسى منتظران؛

12. فرايند جامعه‌پذيرى سياسى فرهنگ مهدويت در جامعه اسلامى؛

13. نقش روشن‌فكران در گسترش و جامعه پذيرسازى فرهنگ مهدويت در عصر غيبت؛

14. نقش خانواده و زنان در جامعه‌پذيرى فرهنگ مهدوى؛

15. نقش آموزه منجى‌گرايى و مهدويت در حركت‌هاى رهايى بخش در جهان اسلام؛

16. نقش رسانه‌ها در ترويج فرهنگ مهدوى در عصر غيبت؛

17. بررسى نقش اماكن مقدس منسوب به حضرت مهدى در گسترش فرهنگ مهدوى؛

18. بررسى شعائر شيعيان در بزرگ‌داشت فرهنگ مهدوى و تأثيرات آن؛

19. نقش اينترنت و ماهواره در گسترش فرهنگ مهدوى؛

20. الگوهاى ترويج فرهنگ مهدوى در جوامع غير اسلامى؛

21. شيوه‌هاى ترويج فرهنگ مهدوى در جوامع اسلامى؛

22. وجوه رويارويى و برخورد فرهنگ‌هاى منجى‌گرايانه در جوامع چند فرهنگى؛

23. نقش هنر و سينما در فرهنگ سياسى مهدويت؛