پيام، بلكه در ويژگى‌هاى عصرى آنهاست. پيام الهى واحد است: إِنَّ الدِّينَ عِنْدَ اللَّهِ الْإِسْلامُ ... (سوره آل عمران، آيه 19)؛ پس مخاطب آن نيز تمام انسان‌ها هستند. از اين‌رو مهدويت اسلامى نيز هرگز به سرزمين يا قوم و نژاد خاصى تعلق ندارد و تدبير الهى براى تمامى انسان‌هاست، بنابراين، گستره‌اى جهانى دارد.

تمامى اديان و برخى از مكاتب بشرى، خصلتى جهان شمول دارند. اسلام تنها بر اعتقاد مشترك تأكيد دارد و هيچ نوع مرز درون جهان اسلام را نمى‌پذيرد. مرز اسلام، دار الكفر است. در طول تاريخ اسلام به دليل سنت الهى استدراج و فرصت يافتن كافران در اين جهان تقابل، دار الاسلام و دار الكفر وجود داشته، اما در مدينه فاضله مهدوى به دليل پيروزى حق بر باطل چنين مرزى هم از بين خواهد رفت. روايات باب مهدويت اسلامى همگى بر اين عنصر تأكيد دارند (مجلسى، 1403 ق، ج 52، باب 27).

از طرفى، مهدويت اسلامى فطرت بشرى را نيز تحقق مى‌بخشد. انسان فطرتا هويتى الهى دارد و بدين جهت، اشتراك بشر در هويت الهى، مستلزم تحقق جامعه‌اى جهانى خواهد بود. هرگونه تعلقات عارضى جغرافيايى، قومى و نژادى در برابر چنين هويت مشتركى، صبغه‌اى زوال پذير و ثانوى دارد، و در نتيجه، توان تقابل و تعارض با هويت مشترك الهى را ندارد. از اين‌رو، مهدويت اسلامى به دليل نهادينه شدن بر هويت فطرى و الهى انسان‌ها، تمامى بشر را در بر مى‌گيرد و بعدى جهانى دارد. در واقع پيروزى عينى و خارجى دولت مهدوى بر سراسر جهان، تبلور تحقق وحدت انسان‌ها بر اساس هويت فطرى و الهى مشترك است و بر اين اساس، هويتى كه براى انسان عصر مهدوى تعريف مى‌شود، هويتى فرا زمانى و فرا مكانى بوده، در سراسر جهان گسترش دارد.

ج) صبغه الهى- دينى دولت مهدوى عجّل اللّه تعالى فرجه الشّريف؛ انسان مدرن با غالب ساختن‌