و مسئولان دستگاه‌هاى دانشگاهى كشور هستيد- بيش از همه، آقاى وزير و معاونان ايشان و بعد هم رؤساى دانشگاه‌ها و دانشكده‌ها- صددرصد با تعصب دينى و انقلابى و پايبندى شديد و اصرار بر اينكه بايد دين حاكميت پيدا كند و چترى بر زندگى محيط دانشگاه بزند، اين هدف را تعقيب كنيد. از كلمه‌ى تعصب نترسيد. تعصب جاهلى بد است. عصبيتى كه از روى جهالت نباشد، خيلى هم خوب است. عصبيت، معنايش جهالت نيست.

هوشيارى در قبال صدور بى‌دينى اساتيد در دانشگاه‌

البته از يك استاد، چنين انتظارى نمى‌رود. يك استاد، ممكن است مسيحى باشد. او اصلا اين را قبول ندارد. هيچ اشكالى ندارد كه از او دعوت كنيد، به اينجا بيايد. استادى كه نماز نمى‌خواند و بى‌دين است، مانعى ندارد كه از او دعوت كنيد، به اينجا بيايد؛ منتها مواظب باشيد كه اين استاد از وجود خودش، نخواهد بى‌دينى صادر كند. به حريم اين شى‌ء مقدس، مساس و اصطكاكى نداشته باشد، اشكالى ندارد كه بيايد. اگر اصطكاك داشت، نيايد. اين، حرف هميشه‌ى من است. هميشه اعتقادم اين بوده و هست. آن استادى كه بناست بيايد علمى را بياموزاند و اعتقادى را كه روح آن علم است، بگيرد و از بين ببرد، نبايد بيايد. اين، دزد و مضر است.

يك وقت كسى مى‌گويد، تندى‌هايى مى‌كنند و بى‌رويه عمل مى‌نمايند، كه طبيعى است هرجا تندىِ بى‌رويه‌اى باشد، غلط است؛ اينكه محل بحث نيست. بحث، سرشماست كه چگونه مى‌خواهيد تصميم بگيريد: عاقلانه، خونسردانه، با تسلط بر جوانب امر؟ آن استاد يا آن مسئولى كه در رابطه‌ى خودش با دانشجو، مى‌خواهد پايه‌هاى ايمان دينى آنها را- كه همان ايمان انقلابى است- سست بكند، چه مسئول و چه دلسوزى است؟ چه ارزشى براى پيشرفت علم كشور دارد؟ او چه كمكى به استقلال اين ملت مى‌تواند بكند؟ اين، همان دانشگاه گذشته مى‌شود كه حقيقتاً براى اين مملكت سودمند نبود؛ شما نبايد بگذاريد.

دانشگاه وابسته‌

هزاران دكترى كه آمدند، بچه‌هايى را نجات دادند، مريضهايى را شفا دادند؛ هزاران مهندسى كه ده‌ها هزار ساختمان ساختند، اينها را مى‌دانيم. مسئله و مشكل يك ملت، اينها كه نيست. دانشگاه وابسته‌ى به‌