مى‌شوند. بايد شما به اينها مصونيت بدهيد.

ايمان و تعبد

آنچه براى دانشجوها در دانشگاه مهم است، يكى مسئله‌ى رشد ايمان مذهبى و انديشه‌ى اسلامى در ذهن‌ها و دلهاى آنان است و يكى رشد روحيه‌ى تعبّد در آنان، يعنى تسليم خدا بودن. معناى مسلم اين است: «وَ نَحنُ لَهُ مُسلَمون»، نحن له مسلمون يعنى ما تسليم خداييم. معناى تعبّد اين است: «انّى تُبت اليكَ وَ انّى مِنَ المُسلِمين». يعنى تسليم فرمان خدا بودن. اين معناى تعبّد است. بايد اين روحيه رشد كند. البته مى‌دانيد تعبّد با استدلال عقلى و گرايش به مسائل عقلانى، با اعتقاد به علم و فعاليت علمى و دانشگاهى و دانشجويى هيچ منافاتى ندارد. همه‌ى آنها بايد باشد، تعبّد هم بايد باشد. وقتى چنين شد يك انسان- اگر بقيه‌ى شرايطش نيز فراهم شد- مى‌تواند مثل امام بزرگوارمان بشود.

اگر بخواهيم وسوسه‌هاى شيطان و هواى نفس و ضعفهاى گوناگون كه در درون و خلقيات و در تربيتهاى ماست، لجن‌هايى كه با جوهر انسانى ما جا به جا آميخته است؛ جوارح ما را از حركت باز ندارند، بايد اين روحيه‌ى تعبد در ما باشد. حكم و دستور الهى و وظيفه‌ى شرعى است، بايد انجام بدهيم. نبايد ملاحظات، رودربايستى‌ها، تهديدها، خطرها و تطميع‌ها جلوى ما را بگيرد. پس بايد تعبد در دانشجو رشد پيدا كند. چرا؟ چون اين جوان، فردا چرخى از چرخهاى اين مملكت را بدست خواهد گرفت. از حالا بايد سرمايه را پيدا كند. وقتى به سنين بنده و امثال بنده رسيد، مثل يك درخت خشك و بى‌انعطاف است كه ديگر كارى نمى‌شود كرد. انسان در سنين شما اين استطاعت را دارد كه كجى‌هاى خود را اصلاح و اشكالات خود را درست كند.

دفاع از دستاوردها

پس عقيده‌ى اسلامى و ايمان عميق و قوى و روحيه‌ى تعبّد و تسليم در مقابل پروردگار و سپس روحيه‌ى دفاع و حفاظت و نگهدارى از دستاوردهاى عظيم ملت ايران را- كه همين انقلاب و نظام جمهورى اسلامى و قانون اساسى و مجموعه‌ى قوانين و مسئولين و تشكيلات اداره كننده‌ى كشور است-