چيستى وحدت حوزه و دانشگاه‌[1]

بسم الله الرّحمن الرّحيم‌

تركيب حوزه و دانشگاه يك معناى سمبليك‌

يكى از جلسات بسيار شيرين و دلنشين براى بنده در همه‌ى سال، اين جلسه متشكّل از جوانان حوزه و دانشگاه و عزيزان دانشجو و طلبه است. اين تركيب، تركيبى است كه اگر به درستى زواياى معناى رمزى آن شناخته شود، هم براى كشور و آينده بسيار بابركت است و هم براى دشمن و نيروهاى مهاجمِ مزاحمِ كينه‌ورزِ خارجى و ايادى داخلى آنها بسيار تلخ و گزنده و شكننده است. اين تركيب، يك معناى رمزى و سمبليك دارد. اين كه از جانب ما و پيش از همه از سوى امام بزرگوار رضوان الله تعالى عليه، آن همه بر وحدت حوزه و دانشگاه و وحدت فيضيه و دانشگاه- با تعبيرات مختلف- تكيه شد، به‌خاطر همان معناى رمزىِ عميق و آثار و بركات آن است. البتّه در زمينه‌ى اين وحدت، بسيار حرف زده شده و انصافاً كار هم شده است. گاهى هم انسان، در باب وحدت حوزه و دانشگاه، بعضى تعبيرها و تفسيرهاى غيردقيق از گوشه و كنار مى‌شنود كه اصلا مورد نظر نيست. فرض بفرماييد وقتى ما از وحدت حوزه و دانشگاه مى‌گوييم، معنايش اين باشد كه همه‌ى دانشكده‌هاى ما- دانشكده‌هاى گوناگون علمى- در حوزه تشكيل شود! نه؛ مقصود اين نيست. دانشكده در جاى خودش تشكيل شود، حوزه هم در مركز جغرافيايى و خارجى خودش. معناى وحدت اين نيست كه اين آنجا برود و آن اينجا بيايد و همه با هم در يك فضا و

[1] - بيانات در ديدار طلّاب و دانشجويان و اقشار مختلف مردم به مناسبت روز وحدت حوزه ودانشگاه، 27/ 9/ 1373.