سقوط صلابت‌

اولين ضربه‌اى كه با اين كار بزنند، اين باشد كه جمهورى اسلامى را از آبروى خودش، از آن حيثيت و صلابت و قدرت و قامت استوارى كه در دنيا در چهره‌ها و خاطره‌هاى ملتهاى مسلمان پيدا كرده است، ساقط كنند. وقتى آنها ببينند كه جمهورى اسلامى با آن همه سوابق- آن هم يك چنين ملتى! ملت ايران مگر ملت كوچكى است؟!

مذاكره با امريكا، شروع تحميل‌ها

ملت ايران، فلان ملت از زير بوته درآمده‌ى اروپايى يا آفريقايى كه نيست؛ ملت كهن ريشه‌دارى كه هزارها سال سابقه دارد، هزار و سيصد، چهارصد سال بعد از اسلام، هميشه در اوج ملتهاى مسلمان قرار داشته است- آن هم با اين انقلاب، آن هم با آن حرفها، همه چيز را كنار گذاشت، توبه كرد و شروع كرد با امريكا مذاكره كردن! صِرف اينكه جمهورى اسلامى بگويد بله، ما مذاكره را قبول داريم، يا اين را بفهماند، يا يك جورى مشى كند كه معلوم بشود حرفى هم ندارد كه با امريكا مذاكره كند- اين اولين ضربه را آن‌جورى وارد كند- تازه شروع تحميل‌هاست!

در مقابل هم هيچ حالت توقعى وجود ندارد؛ اما وقتى با كسى مذاكره شروع شد، پشت ميز نشستيد، يك قهوه با هم خورديد، در كنارش يك گپ دوستانه هم با هم زديد، در فلان محفل بين‌المللى نشستيد و يك خرده درد دل هم با هم كرديد، بعد رودربايستى به وجود مى‌آيد، اول شروع تحميلات است. به آنجايى مى‌رسيم كه بدبختى‌هاى انقلابهاى دنيا- همان‌طور كه عرض كردم- و تسلط و نفوذ امريكا بر آنها از همان جا شروع شد. مثل كشورهايى كه بنده حالا نمى‌خواهم اسم آن كشورها را بياورم؛ امروز هم آن كشورها- بيچاره‌ها- غالباً چهره‌هاى بسيار بدى دارند.

اين است كه دارند روى مذاكره فشار مى‌آورند؛ اصرار مى‌كنند كه ايران چرا نمى‌آيد با ما مذاكره كند؟ يك عده هم من نمى‌دانم آدمهاى ساده‌لوحند، مرعوبند، بى‌اطلاعند، يا غير سياسيند كه در داخل خودمان اين حرفها را تكرار مى‌كنند! من نمى‌دانم مى‌فهمند كه دارند چه مى‌گويند!