صدمه‌اى ببينند. اين جنبه‌هاى معنوى را خيلى بايد رعايت بكنيد.

اولويت با دانشجويان مستضعف‌

آقاى رهامى، به دانشجويان مستضعف اشاره كردند. اين پولهايى را كه مى‌خواهيد به عنوان وام بدهيد، لزومى ندارد كه بين همه‌ى آنها تقسيم كنيد. باز در اينجا هم همان اولويتها را رعايت كنيد. اگر واقعاً مى‌بينيد كه هشتصد تومان كم است، مثلا هزار تومان درنظر بگيريد. فرض كنيد كه آن صدهزار نفر، هشتادهزار نفر هستند. يعنى اين‌طور نباشد كه حتماً آدم بخواهد بين قشرهاى مختلف دانشجو، توازن يا تساوى برقرار بكند. نه، چون يك عده كه در شهر خودشان زندگى مى‌كنند، احتياج ندارند؛ يك عده هم كه از يك شهر به شهر ديگر مى‌روند و امكانات دارند، احتياج ندارند؛ عده‌اى فقط پول توجيبى مى‌خواهند و نه چيز ديگر؛ عده‌اى هم واقعاً احتياج دارند.

ما نبايد از حال دانشجويان فقيرِ مستضعف غافل بمانيم. البته دستگاه‌هايى هم هستند كه وام مى‌دهند؛ مثل آن بنياد امام رضا كه بعضى از دوستان ما در آنجا كار مى‌كردند و اخيرا هم با من مكاتبه كرده‌اند كه مى‌خواهند به بعضى‌ها وام بدهند؛ من هم تأييد كرده‌ام. ممكن است به بعضى از دانشجويان از جاهاى ديگر هم كمكهايى بشود؛ مانعى ندارد، بكنند؛ اما شما هم به عنوان وزارت، اين كار را بكنيد.

انزواى آموزش عالى‌

مسئله‌ى تبليغات، حق است. من اين را واقعاً قبول مى‌كنم كه در تبليغات، آموزش عالى خيلى منزوى است. حالا شما به راديو و تلويزيون اشاره كرديد؛ بايد اين را علاج كنيد. در اين زمينه، من به شما كمك جدى خواهم كرد. شما فكرى بكنيد كه چه كار بايد كرد. من حرفى ندارم، قطعاً به راديو و تلويزيون دستور خواهم داد و آنها را موظف مى‌كنم كه گزارش‌هاى شما را بيان كنند. مثلا وقتى در جايى گزارشى داريد كه مى‌خواهيد ارايه بدهيد- از اساتيد، كلاسها، دانشگاه و حركات آموزشى- برنامه‌ريزى بكنيد، تا ما بگوييم آنجا بيايند و گزارش بدهند؛ مردم هم ببينند و خوشحال بشوند و بفهمند كه جوانان آنان چه كار مى‌كنند و دولت براى آنان چه مى‌كند.